Er wordt gezegd dat de Boeddha leden van zijn sangha op de kop gaf als ze niet genoeg regels braken (*). Waarom? Omdat dit betekende dat ze niet genoeg risico namen. Ik denk dat veel vrouwen dat advies kunnen gebruiken.
Afgelopen week ben ik aan de opleiding tot Mindfulness Trainer begonnen. De opleiding is in twee delen: eerst theorie en op elkaar oefenen, daarna in het veld mensen trainen en daar dan supervisie en intervisie bij. Het is duidelijk dat dit tweede deel alleen werkt als je leerlingen hebt om op te oefenen.
En toch, toen ik het er met een mede-studente over had dat ik in September (als het eerste deel afgelopen is) mijn eerste cursus ga geven, keek ze me aan alsof ik gek was. Dat kan je toch niet doen! Dan ben je nog niet volledig gekwalificeerd! Tegelijkertijd hebben we in onze opleidingsgroep mensen (vrouwen en de enige man) die al lang trainingen geven.
Vrouwen hebben de neiging de regels en richtlijnen heel erg serieus te nemen. Daar zijn we in getraind. Het is bekend dat mannen solliciteren voor een baan die ze willen, als ze aan minstens 50% van de kwalificaties voldoen. Vrouwen vinden het nodig om aan allemaal te voldoen, voor ze het zelfs maar proberen. En dat betekent vanzelf dat mannen sneller vooruit komen.
Sterker nog: veel kwalificaties ontwikkel je alleen in het veld, door het uit te proberen. Vrouwen krijgen en geven zichzelf (en elkaar) ook minder snel die kans. Geen wonder dat mannen nog steeds in de meeste richtingen prominent zijn, zelfs in richtingen waar vrouwen de meerderheid vormen (zoals mindfulness).
Wat heeft dit van doen met spirituele ontwikkeling? Veel. Het nemen van risico’s ontwikkelt eigenschappen waarvan je niet wist dat je ze kon ontwikkelen. Zeker, het is een risico (daar zijn het risico’s voor), maar in veel gevallen zijn de risico’s helemaal niet zo groot als vrouwen ze in hun hoofd maken.
Wat is tenslotte het ergste dat kan gebeuren als ik nu een mindfulness cursus organiseer, terwijl ik nog niet zo gekwalificeerd ben als ik over een jaar hoop te zijn? Geen leerlingen, of weglopende leerlingen misschien. Maar aangezien die risico’s universeel zijn – ook over 10 jaar zijn ze er nog – heeft het geen zin om die risico’s te vermijden. In plaats daarvan zorg ik dat de cursussen die ik geef voorlopig goedkoper zijn dan die van mijn meer ervaren concurrentes.
Begrijp me niet verkeerd. Ik ben dus helemaal voor experimenteren en leren. Ik bedoel niet dat we opeens onnodige risico’s hoeven te nemen, of dat we de regels gaan breken door lui te zijn. Het gaat er juist om dat om onszelf zo goed mogelijk te kunnen ontwikkelen, we niet altijd binnen de lijntjes hoeven te kleuren. Soms kunnen we zelfs onze eigen tekeningen maken.
(*) Bron onbekend, mogelijk apocrief.