Spirituele leraren hebben mensen traditioneel aangeraden zich tot de traditie te beperken waar ze in zijn opgegroeid. In Zen Boeddhisme bijvoorbeeld was dit zo standaard dat een leraar die hoofd van een andere traditie werd dan ‘zijn eigen’ nooit echt op zijn gemak was. (bron)
Het is natuurlijk waar: van traditie veranderen vraagt nogal veel. Net als van baan veranderen, een scheiding aanvragen, verhuizen naar een andere stad. Allemaal dingen die vroeger zeldzaam waren en waar in veel gevallen de geestelijken zich tegen verzetten. En allemaal dingen die in de wereld van vandaag gewoon niet vermeden kunnen worden.
Misschien is het, tegenwoordig, eerder een teken van angst als je een spirituele traditie trouw blijft, meer dan een positieve uiting van toewijding. Wat duidelijk zou moeten zijn, maar dat in de praktijk zelden is, dat je moet gaan als het tijd is om te gaan. Dat is wat ik aan het doen ben. Ik vond dat ik dit publiek moest uiten, misschien als een soort catharsis, maar ook omdat ik een online PR machine voor theosofie ben geweest, de afgelopen jaren.
Ik verheug me op New Age shopping. Ik heb daar nooit veel behoefte aan gehad, maar ik denk dat de tijd rijp is. Ik denk niet dat ik iets zal vinden wat de TVN in mijn leven kan vervangen: ik kan niet verwachten dat er een organisatie is die aan al mijn criteria voldoet. Wat ik wel kan verwachten echter is voedsel voor groei, een verbreding van perspectief en misschien… gezondheid.
Als spirituele leraren adviseren om je bij een bepaald pad te houden hebben ze daar goede redenen voor:
- Zonder toewijding zul je nooit de nuances van een bepaald pad leren kennen
- Een sociaal verband kan helpen de veiligheid te scheppen die voorwaarde is voor groei
Maar dit is wat ze missen:
- Je kunt vast komen te zitten in een perspectief op het pad. Wat als dat perspectief niet bij je past?
- De veiligheid van een sociaal verband kan een gevangenis worden
In een wereld die zo snel verandert als de onze, is het naïef te verwachten dat een organisatie alle antwoorden heeft. Ik denk niet dat ik ooit in die val getrapt ben. Maar ik viel wel in de val van verwachten dat een organisatie (de TVN in mijn geval) zich naar mijn beeld zou voegen. Mijn beste leven leven is genoeg. Voorlopig maak ik daar mijn prioriteit van. Organisaties zoals de TVN zullen gewoon moeten leren leven met mensen zoals ik. Met shoppers dus.
Katinka. Als je in jouw spirituele weg niet meer geinspireerd wordt, of niet meer “groeit” is het tijd om te gaan. Dat is toch vanzelfsprekend?
Als je wel nog geinspireerd wordt en/of “groeit” is blijven verstandiger. Waarom zou je een succesvolle weg verlaten? Toen een vriend mij vroeg om een andere spirituele richting dan de mijne mee te onderzoeken zei ik ja, maar toen de vrijblijvendheid eraf ging was het voor mij over, omdat ik datgene waar ik mee bezig was niet in gevaar wilde brengen, omdat dit zo uiterst waardevol, niet in woorden te vatten, is voor mij.
In de organisatie waar ik bij hoor zijn ook aspecten waar ik het niet mee eens ben, maar voor mij telt wat “ik er voor mezelf uithalen kan” en zolang dat positief is is de rest onbelangrijk voor mij. Ik bedoel er zijn aan een organisatie altijd positieve en negatieve kanten en je moet het belangrijke van het onbelangrijke kunnen scheiden. Het belangrijke is jouw weg.
De organisatie hoort er te zijn voor zijn leerlingen en niet andersom. Een organisatie kan niet eisen van zijn leerlingen om te blijven, omwille van de organisatie. Als dat gebeurt is er is heel erg mis met die organisatie.
Als mensen willen shoppen is dat een keuze van die mensen. De organisatie moet er inderdaad van uit gaan dat dit gebeurt.
Belangrijk is wat jij wil natuurlijk. We hebben het hier al eerder over gehad maar uiteindelijk hebben we toch in zekere mate een vrije wil, binnen onze eigen beperkingen.
Ga je dan ook met deze site stoppen (hoop ik niet) of ga je er verder mee?
Pas maar op, straks word je nog een shop-aholic!
Ooit kreeg ik het verwijt ‘aan het shoppen’ te zijn, omdat ik met een opleiding stopte. De opleiding op zich beviel me wel, maar bracht me toch niet wat ik zocht. Ik ging een andere kant op. Dat bleek acheraf een hele goede beslissing.
Zo’n verwijt vind ik overigens een zwaktebod. Alsof je dat wat je verlaat in zijn waarde aantast doordat je het verlaat. Het lijkt dan alsof degene die dat verwijt uit eigenlijk zelf niet zo’n vertrouwen in de eigen weg heeft. Omdat er mensen zijn die weggaan.
Grappig, bij mij ging het eerder andersom. Ik heb in mijn jonge jaren veel geshopt in het new-age wereldje, maar vond daar niet wat ik zocht. Bij toeval struinde ik ooit op het boek ‘Bron van het occultisme’ van auteur G. de Purucker en dat was mijn begin van een verdere studie, die tot op de dag van vandaag voortduurt.
Echter, ik heb me nooit vastgepind op theosofische organisaties. Ik volg al enkele jaren een schriftelijke correspondentiecurus bij de Pasadena-organisatie en ik koop zo nu en dan eens wat boeken bij de Theosofische Vereniging in de Tolstraat, maar verder reiken mijn ambities tot het toetreden van organisaties niet.
Ik ben idem een persoon die de individuele vrijheid van ontwikkeling nastreeft. Misschien een beetje egoïstisch, maar het is in ieder geval wel een eerlijke vorm van egoïsme.
Als identificatie met een spirituele richting of religie plaatsvindt en er geen bevrediging meer beleefd wordt, zoekt de persoon naar een nieuwe invulling/bevrediging. Het zoeken blijft echter onveranderd doorgaan. Pas als getwijfeld wordt aan en stilgestaan (letterlijk stilstaan)wordt bij het zoeken en waar dat voor staat, houdt het zoeken naar nieuwe ervaringen op. De waarheid ben je zelf en kan niet buiten jezelf worden gevonden al kan een spirituele richting of leraar wel helpen dat te zien. Met al het new age gedoe heb ik zelf niets en ik ben geen aanhanger en lid van een specifieke richting, vereniging of religie. Laatst las ik een leuke beeldspraak die naar mijn smaak aardig weergeeft wat de zoeker in feite is: “We zijn als een golf op de oceaan die denkt dat hij een golf is en zoekt naar de oceaan terwijl hij de oceaan al is.” Iets wat je al bent kan je onmogelijk vinden. Als het leuk gevonden wordt om je te verdiepen in allerlei verschillende spirituele richtingen of new age zaken is er niets mis mee om dat uit belangstelling te doen. Verder betekent het niets en je zou voor hetzelfde geld een stukje kunnen gaan fietsen als je dat leuk vindt. Blijf trouw aan jezelf of beter gezegd:zie wie jezelf bent. Daar heb je geen sprituele richting, vereniging of religie voor nodig.
iedere organisatie heeft iets dwangmatigs, een spirituele organisatie is daar zeker geen uitzondering op
Sinds kort bekijk ik af en toe deze site en het valt mij op jongedame hoe u zich omringt met veel te veel woorden en twijfels en invalshoeken,te veel. Jammer ook dat u van die popie termen gebruikt als het vreselijke ‘newageshopping’. Gebakken lucht,handel, lees en absorbeer Stem van de stilte, vernieuw jezelf in plaats van je boekenkast Hesselink! Je wacht op iets dat er al is,het zit op je schouder maar je zoekt je te pletter en kijkt er over heen. Je zit teveel in je hoofd. Die oceaan van Alex:vertouw op je drijfvermogen. Shaloom.
Tja – ik heb het ‘shoppen’ inderdaad altijd vermeden. Misschien dat ik het nu daarom juist als noodzakelijk voel.
Ik ben niet bij de Theosofische Vereniging weg als lid, of als spreker. Wat ik wel aan het doen ben is mijn relatie met die organisatie herdefiniëren.
Ik denk en voel niet dat organisaties per definitie dwingend zijn. Wel dat ik op een punt ben aangekomen dat de rol die ik niet meer pas in de rol binnen de TVN die ik op me genomen had.
Aan de andere kant vind ik ook dat, ook al is geen organisatie perfect, het een verantwoordelijkheid is om bij te dragen aan organisaties die dingen doen waar we achter staan en gebruik van maken.
Dat is ook de reden dat ik mijn lidmaatschap niet opzeg, op dit moment.
New Age shopping heb ik ook een beetje gedaan, maar dat leverde mij niets op dan weer wat ervaringen rijker.
Good enough for me!
Het is meer een verwaterde versie van veel degelijker theosofisch gedachtegoed.
Er zijn veel mensen die een crisis hebben meegemaakt, en toen zelf iets van de bestaande universele wetten hebben gevoeld (net als ik), en dat proberen te propageren: het is weliswaar uit de eerste hand, maar niet in een context geplaatst.
Het is aan de haal gaan met iets dat ze denken te snappen om daar hun leven weer een invulling mee te geven!
Die universele wetten, die in zoveel tradities geprobeerd wordt te beschrijven voor onze denkende mind, zijn waaruit we zijn voortgekomen en waaraan we dus gehoorzaam, onderhevig zijn. Daarom kan men hierboven schrijven dat je al deel bent van die oceaan. Het werkt in ons net zo goed als in het zand op het strand (sorry, ik verlang naar mooi weer).
Wij vluchten daaruit met ons denken. Gaan shoppen is dan weer zo’n vlucht naar voren, zoals dat heet. Er is geen uitkomst!
Het draait allemaal om hetzelfde: dat wij die wetten niet voelen, er niet in (denken te) leven en alleen steeds illusie na illusie scheppen met ons denken.
De kunst is vind ik, om anderen niet met jouw illusies te besmetten, maar het leven draaglijker te maken door de voetjes op de grond te houden en te erkennen wat er is. New agers zijn daar niet goed in.
Als jij gedwongen wordt je mond te houden, je gezondheidsproblemen te aanvaarden als een fact of life, dan kan je zelf voelen wat het leven is in plaats van proberen erboven te staan of het te verbeteren.
Alleen door schade en schande wordt je wijs. Of: what doesn’t kill you, makes you stronger.
Wedden dat je alleen op het laatste deel van de zin afgaat? Maar pijn en dood willen ontwijken is de grootste menselijke illusie-maker en leidt niet voor niets tot een enorme markt.
In onze westerse maatschappij heb je geluk en ga je niet zo snel dood, maar dat we daar niet stronger van worden is wel duidelijk. We spelen nog maar als onwetende kinderen en New Age is daar de uiterste fase van.
Groetjes en succes van Margje
Nog even in antwoord op wat vragen hier: natuurlijk houd ik niet met dit blog op. Zolang spiritualiteit in mijn leven belangrijk is, blijf ik hier schrijven.
Ik stel mezelf niet meer de opdracht op om hier wekelijks te schrijven, maar merk dat ik meer te zeggen heb nu ik mezelf de vrijheid gegund heb om minder (in organisatorische zin) theosofisch actief te zijn.
Verder: omdat mijn leven zich grotendeels achter een beeldscherm af speelt, is de keus voor een organisatie gelijk een keus voor welke sociale contacten (in de echte wereld) ik op zoek. In die zin is het meer dan shoppen, het is een vorm van de context zoeken die mijn voeling met de wereld vorm geeft.
Boeiend om te kunnen ‘kijken’ in de omgang met het leven van een ander, zeker als deze daarin innerlijk geestelijk werkzaam is. Het maakt niet uit waar je zit als je maar kijkt en ontdekt waar je bent en je jouw Zelf daarmee wellicht dus voortdurend in beweging ervaart.
Wat is new-age shopping?
Windowshopping of verkoopster of verkoper worden in de winkel? Wat is er verkeerd om te gaan ‘shoppen’ als het een zaak is van geinteresseerd waarnemen, inleven en weer verder gaan wanneer de behoefte daartoe is. Ik heb geroken aan een behoorlijk aantal verschillende denk en geloofsrichtingen, zeer verrijkend. Ik heb me nooit verbonden aan een georganiseerde doctrine maar ben wel verbonden met het zoeken naar inzicht om het geestelijke van mij als mens te verbinden met de Al-Geest, met het geestelijke in de Kosmos. Ik heb ook een korte tijd sigaretten gerookt toen ik jong was, een tijdje ieder nieuw merk dat ik tegen kwam uitgeprobeerd, 1 sigaretje, om te ‘ervaren’ wat andere mensen wellicht ‘ervaarden’ als ze rookten. Ik vond het niets tot ik de sterkste tabak tegenkwam, toen kon ik het een beetje invoelen en ben ik er mee gestopt. Ik ben geen roker geworden, maar een onderzoeker gebleven.
Leuk dat je dit schrijft, en ook gedurfd, gezien ik daar ook een tijd mee heb geworsteld. Ik heb een tijdlang zowel Zen als Tibetaans boeddhistisch onderricht gevolgd, en die twee stromingen trokken me soms qua traditie zo’n andere kant op. Er bestonden ook veel (voor)oordelen bij de een en de andere kant… De Zen aanhangers vonden de Tibetanen – euh, wel erg kleurrijk, ja wel bombastisch he… en al dat goud.. tjah…
Waar de Tibetaanse aanhangers weer tegenover hielden dat zij bij een meer zuivere wortel van het boeddhisme zaten, en dat alle pracht en praal een uiting is van de toewijding aan de beoefening…
Ik werd er soms tureluur van, hoe spirituele groei zich heel stiekem toch op uiterlijkheden gaat richten. Ook heb ik eerlijk gezegd moeite met het volgen van een vastomlijnd pad, of dat nou zen of tibetaans of christelijk of wat dan ook is.
Soms vraag ik me af of dat iets rebels in mij is, dat ik het ontbreek aan toewijding en doorzettingsvermogen. Maar ergens weet ik dat ik juist een toegewijd en wilskrachtig persoon ben. Ergens ‘past’ het me gewoon niet helemaal om zo voor één weg te gaan, als alle wegen hetzelfde gaan.
Het is aan mij om uit te vinden hoe dat voor mij werkt, dat is heel persoonlijk, maar ik moest uiteindelijk concluderen dat ook ik daarbij onder de categorie spiri-shoppers ben lijken te vallen.
Ik zou het liever ‘levens-onderzoeker’ noemen. Want is eerst goed rondkijken en onderzoeken voordat je ‘koopt’ of kiest ook niet een verstandige manier?
Bedankt voor dit stukje!
Leuk artikel!
Wat is er mis met shoppen?
Elke traditie die levend wil blijven is in beweging.
Net als alles is ook spiritualiteit pluriform en mondiaal geworden. Je hoeft niet meer naar Tibet voor de boeddhisten en naar de kerk gaan kan ook nog steeds. Er zijn meer kleuren dan zwart wit en grijs, de spirituele regenboog spreekt ook mij aan!
Shop ze en schroom niet om eens wat nieuws aan te schaffen!