Twee week geleden schreef ik over spirituele evolutie vanuit het perspectief van lange termijn cycli. In de 41 (!) reacties kwam men al snel uit op het veel praktischer en persoonlijker proces van spirituele evolutie waar we allemaal in zitten. Net als, zo te zien, de meeste lezers hier, kan ik me niet zo druk maken om 2012. Ik heb echter wel, net als ieder ander, te maken met persoonlijke uitdagingen. Michael Mirdad, vooral bekend als schrijver over heilige seksualiteit, heeft een boek uitgebracht over spirituele transformatie: You’re Not Going Crazy…You’re Just Waking Up! The Five Stages of Soul Transformation Process.
Mirdad kijkt naar spirituele transformatie als een cyclus met vijf stadia. We gaan steeds weer door die vijf stadia: elke keer weer het verleden los latend en onszelf opnieuw uitvindend. De enige manier om uit de cyclus te stappen is zo bewust te worden van ons eigen groei proces dat we onze lessen leren zonder dat het leven een hint hoeft te geven.
Maar goed, die laatste zin betekent vermoedelijk niet zoveel, tenzij je Michael Mirdad’s werk al kent. Hier volgen de vijf stadia waarover Michael Mirdad het heeft (mijn uitleg):
- Dismantling (uiteenvallen): Je leven lijkt uit elkaar te vallen en niets is meer zoals je het kende.
- Emptiness (leegte): Je emoties krijgen door wat er allemaal veranderd is en je voelt je depressief en alleen.
- Disorientation (desoriëntatie): Je probeert te begrijpen wat er gebeurt is en hoe je verder moet, maar dat lukt niet zo erg goed.
- Re-building (opnieuw opbouwen): De hoop ontstaat dat alles goed komt, want er beginnen puzzelstukjes op hun plaats te vallen.
- A New Life (nieuw leven): Alles lijkt goed te gaan. Je zult moeten oppassen voor nieuwe illusies die weer nieuwe problemen zullen opleveren.
Mirdad geeft al aan dat de eerste drie kunnen worden samengevat als uiteenvallen en de laatste twee als opnieuw opbouwen.
In mijn inleiding gaf ik al een beetje aan wat Michael Mirdad ziet als de manier om te voorkomen dat je keer op keer in die fase van uiteenvallen terecht komt: meester worden van je eigen pad. Hij onderscheidt (p. 15) drie soorten mensen: slachtoffers, leerlingen en meesters.
Het slachtoffer laat de moeilijkheden van het leven over zich heen komen zonder daarin mogelijkheden voor groei en genezing te zien. Dit betekent dat hij of zij nooit aan opnieuw opbouwen toekomt en door de drie fases van uiteenvallen zal blijven draaien. Leerlingen doen hun best om mee te werken met de veranderingen die het leven opwerpt en hun leven te verbeteren. Dit maakt het mogelijk dat ze in de opnieuw opbouw fases terecht komen (4 en 5). Meesters, in deze zin, zijn mensen die ‘het spirituele bewustzijn hebben ‘de ziel zelf te zijn‘ die het transformatie proces in gang zet. Meesters wachten niet tot het leven ontmanteld wordt, maar zorgen zelf dat ze die aspecten los laten die hun spirituele pad in de weg zitten.
Michael Mirdad heeft ‘Een Cursus in Wonderen’ uitgebreid bestudeerd, dus is het geen verrassing dat hij onvoorwaardelijke liefde als de voornaamste les ziet die geleerd moet worden (p. 14). Wordt vervolgd met een interview op dit blog met Michael Mirdad…
[Michael Mirdad schrijft in zijn interview dat: Het voornaamste punt van het heropbouw stadium is niet dat we door zullen gaan naar nieuwe lessen en problemen. Het punt van het halen om over die brug te gaan naar een nieuw niveau van liefde en vertrouwen is dat wanneer we leren te functioneren op dit nieuwe niveau, we minder problemen aan trekken. Ook dat als we dan toch een crisis hebben, we in staat zijn er gemakkelijker doorheen te gaan.]
Een volksWIJSheid die iedereen kent en hetzelfde zegt: door schade en schande wordt men wijs.
Maar, om het maar met een andere volkswijsheid uit te leggen:
Wat van ver komt lijkt stukken interessanter…
Ik ga nog even dat nieuwe stukje van Armand lezen maar daar neem ik de tijd voor, heb ik nu niet. Ben benieuwd Armand.
Geloooft men hier nou in reincarnatie, of leven na de dood, of vraagt men zich dat niet af… jullie geloven volgens mij in ieder geval in een persoonlijke verlichting, en dat is meteen een reden om je niet druk te maken over 2012.
Gelukkig zal in 2012 iedereen verlichting bereiken.
Ik weet niet wie je met ‘men’ bedoelt, maar ja, ik geloof in reïncarnatie.
met men bedoel ik jou, Rafie, Rita en Armand. Ik was wat gehaast.
Dit lijkt inderdaad veel op de volkswijsheid waar Merel het over heeft. Maar lijkt je een praktische handleiding te geven om daar mee om te gaan.
Loslaten van je zekerheden, die je vast houden in je huidige staat van zijn. Steeds weer opnieuw door de bodem van je zijn zakken. Het blijft eng, maar gelukkig weet ik inmiddels wel met zekerheid dat het me altijd dichter bij mijn wezen brengt.
Het lijkt soms wel een wedergeboorte. Opnieuw geboren worden in hetzelfde leven: dat is nog eens reincarnatie!
Ja Rita, maar die handleiding maakt wel dat men gaat denken het proces te kunnen beheersen… Knappe jongen die dan nog door de bodem van zijnhaar zijn zakt.
Het zgn. op weg zijn naar verlichting wordt dan ook als een soort zekerheid gebruikt, daar kom je dan weer muurvast in te zitten zoals deze Mirdad en, bij mijn weten, deze Katinka.
Het ego kent vele paden! Als je zo met jezelf bezig bent, stink je volgens mij overal in. In een ander stukje, geloof ik, kwam iets voor over individueel en collectief… als je dat niet in balans krijgt, als je je onbeduidende plekje in het collectief uit het oog verliest, voor jou tien anderen en je kan zo doodgaan en bent alleen maar iemand omdat er anderen zijn, leer je niets meer.
Moet je zien hoe Mirdad iemand is omdat hij nu boekjes schrijft en interviews geeft, en mensen vasthoudt met de belofte dat ze beter kunnen zijn, meer kunnen zijn, op een hiernanogmaals richt en niet het nu.
Haha ja, met die reincarnatie in hetzelfde leven kan ik het wel eens zijn. Maar ja, de mens is nou eenmaal niet de vogel Feniks en zal altijd zekerheden zoeken.
Vandaar dat de mensheid hier is aanbeland: de problemen die hij heeft gemaakt zijn te groot geworden, en de ene helft zoekt zijn heil in spiritualiteit (al die wijsheid van ooit is helemaal ver-new aged en men gaat zingend en dansend de afgrond in), de andere helft in wetenschap (we zijn zo slim als denkende mens dat we de problemen wel zullen oplossen, terwijl de macht stiekum helemaal in handen is van de high-tech omdat het poen en macht oplevert en nergens anders om, en wij nog slechts gebrainwashte slaven zijn omdat we die zekerheid en gezondheid hebben gezocht).
Dus nee Rita, je kan alleen zo vaak geboren worden en doodgaan omdat er die beschermende vleugels zijn van alles wat je verfoeit en waar je aan mee werkt door je er niet druk over te maken. Als je dat wel deed, beloof ik je, reincarneer je veel vaker! Als je het overleeft!
Mijn naam is trouwens Margje.
Margje: ik ben blij dat je je hier nu veilig genoeg lijkt te voelen om met je echte naam te tekenen. Mag ik dat concluderen?
Ik vraag me wel af waarom je denkt iets te weten over mijn ego of dat van Mirdad. Ik bedoel: wat weet je over hem? Over mij kun je iets meer denken te weten, maar ook dat blijft speculatie. Is het hele feit dat hij zoiets schrijft genoeg om te denken dat hij een groot ego heeft?
Zijn centrale punt is nu juist, zoals ik op grond van het nog te publiceren interview concludeer, dat het ego losgelaten moet worden zodat de ziel kan spreken.
Het interesseert me niets of je al dan niet een groot ego heb.
Ik heb het liever over (vastgeroeste) denkramen, en de handhaving of opbouw van het ego speelt daarin een rol.
Ik gebruikte mijn eigen naam niet omdat ik zo n gruwelijke hekel heb aan die gedrochten van schrijfsels die ik produceer. Maar eigenlijk moet ik toch wel onder mijn eigen naam schrijven.
Op zich is het denk ik niet onverstandig – uit carrière oogpunt – om posts op forums als deze semi-anoniem te doen. Het spaart mij ook werk. Ik heb nogal eens namen uit moeten wissen of zelfs hele bijdragen moeten weg halen omdat de auteurs ervan het intussen gênant vonden dat het online stond en met hen te verbinden was.
“alles wat je verfoeit en waar je aan mee werkt door je er niet druk over te maken. Als je dat wel deed, beloof ik je, reincarneer je veel vaker! Als je het overleeft!”
Begrijp ik het goed, dat je beweert Margje dat het je druk maken over “de slechtheid van mensen” je op weg helpt naar… ja naar wat eigenlijk?
Ik heb juist geleerd dat het je druk maken over die zaken je juist alleen maar vaster zet in je denken. Waarom je druk maken over zaken waar je niets mee kan? Waarom niet bezigzijn met dat waar je wel invloed op hebt? Dus als ik me al druk wil maken, dan probeer ik liever mensen aan het denken te zetten over hun eigen leven en de manier waarop ze dat leven, de invloed die ze daar zelf op hebben. Het vinden van hun eigen ‘normen en waarden’ om maar eens een platgetrapt cliché te gebruiken. Als ieder mens daar naar zou leven, zou al het andere snel aan kracht inboeten.
Of dat werkt blijft de vraag, maar het werkt zeker niet door angst en/of haat te zaaien of door nogal schreeuwerig over die slechtheid bezig te zijn. Als je je daar maar steeds mee bezighoudt heb je geen ruimte om naar je eigen rol in dat geheel te kijken. En dat is toch echt het enige waar je invloed op kunt hebben.
Je moet zo’n boek als dat van Mirdad dan ook niet zien als dé waarheid. Ik neem niet aan dat hij dat zelf doen, maar dan nog hoeft ieder ander dat niet te doen. Een kaart is ook niet het gebied, maar kan wel heel handig zijn om zo nu en dan bij de hand te hebben.
Natuurlijk moet je ook die ‘kennis’ samen met al je andere zekerheden weer loslaten om werkelijk door zo’n proces te gaan of het gebied te beleven.
Ik blijf nog steeds door mijn ‘zelfbedachte’ bodem heenzakken, zo nu en dan. En ja, al snel zijn er dan weer nieuwe ‘zekerheden’ die me lonken. Ik heb dan ook niet de illusie dé bodem van mijn bestaan al bereikt te hebben, laat staan er door gezakt te zijn. Verre van. En dat zal ook nooit aan de hand van een boek kunnen, dat klopt, al is mijn ervaring dat ook een bijzonder boek een hoop met je energiehuishouding kan doen – als je dat laat gebeuren..
Rita ik reageer later graag op jou als ik iets meer tijd heb.
Zit in de zoveelste verhuizing.
Katinka, ik snap er niets van wat je zegt. Ik zie de link wel met gène maar verder… Denk je dat ik carriere wil gaan maken in deze?
Haha, als dat zou kunnen zou de wereld er heel wat beter uitzien en zou de mens de mens niet zijn.
Wees maar niet bang, ik heb nooit in mijn leven iets teruggenomen want het is vallen en opstaan en daar geneer ik me niet voor, en ik ben wel blij met de mogelijkheid dat te doen.
Ik weet het niet, maar jouw blog ziet er voor mij uit als een verder oninteressante uithoek van internet, en ik dacht als je verder toch niets te doen heb dan… kan jij misschien wat beter communiceren dan ik. Mijn fantasie gaat er al snel met me vandoor.
De theosofie zit toch het meest in de richting maar, pfoe. Helaas, het interessert jou niets wat ik schrijf, of je snapt het niet, dat is me wel duidelijk.
Ik probeer alleen op de een of andere manier iets over te brengen wat ik verder nergens gehoord heb, en wat eigenlijk het afmaken van het werk van Blavatsky is… Maar mensen willen er altijd iets aan hebben, ze willen niet weten als je er niets mee opschiet. Of wel?
Ik noem me Merel omdat ik schrijf zoals ik gebekt ben.
Ik krijg in ieder geval voor mezelf de dingen duidelijker als ik ze opschrijf. En ik leer van de reakties.
Hoi Merel,
Ik wou alleen maar zeggen dat er goede redenen zijn om anoniem te zijn. Ik heb al jaren een website waarop ook de dingen die anderen zeggen gepubliceerd worden. Zo af en toe wordt ik gevraagd om dat weer weg te halen, omdat mensen aangesproken worden op wat er op mijn site staat -bijvoorbeeld bij sollicitaties.
Ik denk inderdaad dat we langs elkaar heen praten. Maar ik ben blij dat het schrijven zelf en het lezen van de reacties je helpen je gedachten helder te krijgen.
Rita,
Oorspronkelijk was ik het niet die zei: je er druk over maken, maar jij. Ik zei dat er van alles aan de hand was dat mensen niet (willen) zien, jij reageerde dat het geen zin had je daar druk over te maken.
Je laat ook een stukje weg in je quote van mij: je leeft onder de beschermende vleugels van dat systeem.
Laat ik het zo zeggen: je hebt de wereld onderverdeeld in wat wel en geen zin voor jou heeft, en laat dus een heleboel weg. Je sluit bewust je ogen! Dat zou in al het andere wat je doet dan ook heel goed het geval kunnen zijn.
Voor mij val jij net zo hard onder die slechtheid, en ik ook. Het is niet alleen de ander die de boeman is hoor. Denk je dat je schuldeloos hier zo rijk en comfortabel kan leven? Dat heeft invloed op alles, de hele mensheid.
Verantwoordelijkheid heet dat.
Rita, bovenaan had je geschreven dat ik in reincarnatie geloof,ok, dat is misschien waar, maar ik geloof niet dat iedereen incarneerd, mijn levensbeschouwing houd ik zo ruim als het maar kan, ik houd er niet van mijzelf intedelen bij de christenen of de moslims of de new age aanhangers, ik hoor nergens bij, hooguit zou je van mij kunnen zeggen dat ik in winti geloof of een itjing meester ben, verder maakt het geen donder uit waarvan ik ben, en volgens mij maakt het de anderen hier op deze site ook nix uit, de wereld is nu eenmaal niet verdeeld in 2 kampen die van de voor en tegenstanders……
Rafie, nergens heb ik geschreven dat jij in reïncarnatie gelooft. Het was een vraag van Merel/Margje in de eerste reactie bij dit artikel.
Zelf voel ik me ook niet thuis in willekeurig welk hokje. En wat ik al dan niet geloof, dat is aan voortdurende verandering onderhevig. Het kan best zijn dat ik vandaag in iets geloof, waarvan ik morgen ontdek dat het achterhaald is.
Ik verdeel de wereld ook niet in kampen van voor- en tegenstanders. Daarmee hou je tegenstellingen alleen maar in stand.
Merel, ik vind het nou eenmaal belangrijker dat ‘men’ zich bezighoudt met datgene waar ‘men’ wel invloed op heeft – namelijk het eigen doen en laten en daar de verantwoordelijkheid voor nemen.
Overigens deel ik mensen niet in in ‘goed’ of ‘fout’. Wat niet wil zeggen dat ik alle daden van eenieder maar goed wil praten..
Het eigen niet-doen of nalaten heeft enorm veel invloed Rita.
We made this world as it is door steevast te kiezen voor wat onszelf het beste uitkomt of het meeste comfort brengt en dan niet meer verder te kijken dan onze neus lang is.
En bedankt Katinka, dat je weer zo duidelijk beschreef hoe leugenachtig onze samenleving en onze eigen psyche is.
Speak for yourself Margje, ik voel me niet door jouw “steevast..” aangesproken.
Ik zie hier reacties met ‘veel’, ‘groot’, ‘lang’, … begrippen die vooral in het perspectief moeten worden gezien. Een ‘leugen’ is pas geen waarheid, als men er zich van bewust is dat men liegt. Zouden we ‘opinie’ dan ‘leugen’ kunnen noemen ? Het blijft een relatieve waarheid, en een relatieve waarheid kan als leugen worden gepercipieerd. Een neutrale opinie is of (kan) onverschilligheid (zijn), en soms in se waardeloos omdat ze niets bijbrengt tot wat wij als ‘probleem’ hebben gedefinieerd qua de term ‘oplossing’. Want de graad van idealisme binnen een opinie moet gecombineerd worden met onbaatzuchtigheid om de persoon dan als Don Quichote te kunnen bestempelen (vechten tegen windmolens) om dan als ‘nutteloos’ te worden verworpen. Ik heb hierboven nu maar een klein reisje in het conceptuele gemaakt, en er zijn een paar zaken die daarin sterk naar boven komen. 1. positie van de bepaler 2. Cartesiaans dualisme 3. redenering vanuit relatieve grootheden 4. Evolutie in opinievorming 5. Veralgemening binnen de conceptuele waardebepaling (die weer relatief is), … enz enz… rondjes draaien en oordeel vellen. Zo ‘lossen’ we ‘problemen’ op. ’s Ochtends opstaan met een resem oplossingen met als enige probleem daar wat problemen voor te gaan zoeken, probeer ik elke dag, maar waarom blijkt mij dit maar niet te lukken ?! En waarom moet alles een zinvolle reden hebben ? Zou het antwoord in verantwoordelijkheid kunnen liggen ? Misschien, ik weet niets.