Dit stukje is een verzameling gedachten waarvan ik hoop dat jullie er een aantal waarderen.
In de klassieke theosofie wordt uitgelegd dat een van de redenen om aan te nemen dat er Meesters van Wijsheid zijn, is eenvoudig omdat er ook ‘gewone’ wijze mensen zijn. Op de zelfde manier wordt geredeneerd dat omdat onze huidige maatschappij zo duidelijk op veel manieren verder is dan die van onze voorouders, ook onze toekomst beter moet zijn. Het is een variatie op het 19de eeuwse optimisme. Het was toen nog niet duidelijk welke mogelijke catastrofes door onze fijne technologie en wetenschap gecreëerd zouden worden.
Het was wel duidelijk aan hen die achter de Theosofische Vereniging stonden dat men slechts bezig was met kennis van het hoofd en dat dit niet het zelfde is als wijsheid van het hart. Dat wetenschap bezig was een materialistisch wereldbeeld te scheppen waarin de geest niet meer vanzelfsprekend was en egoïsme gestimuleerd werd.
Dit is nu een sociologisch feit: er zijn hele delen van de Nederlandse samenleving die voor niet meer leven dan plezier en amusement. Die stem is ook op dit blog in de reacties te horen geweest de laatste tijd. Over het geheel genomen gaat het om mensen die in hun omgeving nooit een alternatief tegen komen. Niet, zoals vroeger, een pastor of leraar die de ouders kent en de besten kan helpen zichzelf te overstijgen.
Ik weet niet zeker of ik de sociologische onderzoeken goed genoeg samen vat. Misschien trek ik te snel conclusies. Het is wel duidelijk dat er door de verzuiling in het verleden meer een band was tussen de ontwikkelde en arbeidersklassen. Ik zeg arbeidersklasse, maar een van de minder prettige feiten is dat er nu hele families zijn zonder band met de werkende wereld. Ik zeg niet dat uitkeringen afgeschaft of verminderd moeten worden, maar als hele gemeenschappen van een uitkering leven en kinderen hun ouders niet naar het werk zien gaan, heb je vervelende sociale processen.
In het Nederlandse nieuws is uitgebreid aandacht besteedt aan de Duitse wetenschapper die een alternatieve berekening van het eind van de Maya Kalender gemaakt heeft. Skepsis heeft hier in 2008 al een samenvatting van gemaakt. Nog los van de vraag of die ene wetenschapper nu gelijk heeft of niet, lijken er veel onzekerheden in de berekeningen van 2012 te zitten. Voor mij persoonlijk is het belangrijkste punt dat de wereld natuurlijk niet ten einde zal komen. We weten allemaal dat als de ene kalender op houdt, de volgende begint. Het einde van zo’n grote kalender is misschien een goede aanleiding voor een groot feest, maar dat is het dan ook wel.
Veel van de oude volken dachten in cycli. Een van de manieren om dit uit te leggen is te beginnen met de eenvoudige cyclus van dag en nacht. Tijdens de slaap is er nog een kortere natuurlijke cyclus: we gaan van REM naar niet-REM slaap en terug. De cyclus van dag en nacht is onderdeel van de cyclus van het jaar. We gaan nu toe naar het einde van 2009 met op het Noordelijk halfrond de langste nacht. De cyclus van het jaar bevat uiteraard de cyclus van de seizoenen. De cyclus van het jaar is korter dan die van het leven: geboorte, dood, hemel, weder geboorte (reïncarnatie). In menselijke termen hebben we ook de cyclus van de eeuw gecreëerd. Het begin van de 21ste eeuw veroorzaakte veel paniek, o.a. een die met de data in onze computers te maken had.
Blavatsky combineerde een cyclische visie met het idee van spirituele evolutie. Dat wil zeggen: er is een doel in al onze levens en we leren in elk leven bij. Ken Wilber denk ook dat mensen op verschillende niveaus van evolutie bestaan, hoewel hij open laat of reïncarnatie daar een rol bij speelt. Hoewel hun schema’s niet precies overeenkomen, spelen emotie, denken en intuïtie bij beiden een belangrijke rol.
Blavatsky beschrijft dat de mensheid als geheel nu in de ‘vierde ronde’ is. Aangezien kama de vierde van de theosofische principes is, is de vierde ronde het tijdperk waarin emotie centraal staat. Ik denk dat iedereen dat herkennen kan in het leven van mensen nu. Binnen die vierde ronde bevindt onze cultuur zich in het vijfde ‘wortelras’. Dat woord ‘ras’ is hier wat misleidend. Ze bedoelt eenvoudig dat de meeste mensen het denken (manas, het vijfde theosofische principe) aan het ontwikkelen zijn en dat het een belangrijke rol speelt. Dat kan je wel zeggen: zonder ‘denken’ zou de pc waarop ik nu aan het typen ben niet bestaan. Problemen met het klimaat zouden niet mede door mensen veroorzaakt zijn en oorlog zou op een hele andere manier uit gevochten worden. De meesters achter de Theosofische Vereniging hoopten die ontwikkeling van het denken een beetje bij te sturen in de richting van Buddhi: wijsheid, spirituele intuïtie en spirituele kennis.
Blavatsky’s hele verhaal over ronden en rassen omvatte Atlantis en Lemuria, onderwerpen die ik niet heb bestudeerd en waar ik niet veel van weet. Ik verwijs naar De Geheime Leer voor wie er meer van wil weten.
Er is een populair idee dat de ronde doet dat kinderen die tegenwoordig geboren worden vaak veel spiritueler zijn dan vroeger. Dat juist als ze autistisch zijn of ADHD hebben, ze op een dieper niveau bijzonder wijs zijn. Dat deze kinderen de voorbode zijn van een nieuw soort mensheid. Deze kinderen worden Indigo kinderen of ‘walk ins’ en ‘starseeds’ genoemd. Ik heb zo mijn twijfels: natuurlijk zijn kinderen soms wijs. Maar dat betekent niet dat ze niet in de eerste plaats kind zijn. Kinderen hebben, lijkt mij, gewoon structuur en duidelijkheid, wat persoonlijke aandacht, vrijheid passend bij hun leeftijd, juiste voeding, lichaamsbeweging en niet te veel tv nodig.
Terug naar mijn thema van spirituele evolutie: is het allemaal onzin? Wat denken jullie?
Spirituele revolutie an sich is er niet denk ik, als je het puur in de tijd ziet. Daarmee zou je’t impermanente permanent maken. Meer een communicatie revolutie waardoor dingen per persoon sneller kunnen gaan en er meer per persoon mee kunnen doen. (als ik een jaar of 8 geleden jouw yahoogroup niet had gevonden wist ik misschien niet of minder wat theosofie inhield 🙂
Daarnaast halen ook nieuwe bewegingen of stromingen veel aan van soefisme, boeddha-leringen of tao en da’s tch al weer gauw een paar duizend jaar terug.
Als geen religie de waarheid kan overstijgen dan kan deze toch ook niet evalueren?
Mooi stukje, bedankt!
Tja – Blavatsky gaat er vanuit dat er altijd wijzen zijn geweest van een dieper niveau: hun leringen blijven relevant. Dat wil niet zeggen dat de mensheid als geheel niet spiritueel en intellectueel groeit.
Daarmee wil ik niet zeggen dat ik er al uit ben. Dat ben ik niet, ik wil alleen Blavatsky verhelderen.
Nee: de onderliggende waarheid evolueert niet, maar het inzicht IN die waarheid wel.
Oké onze maatschappij kent wat meer technologische snufjes, als we echter beter van het verleden geleerd zouden hebben (geevolueerd zouden zijn), dan zouden we ook technologisch gezien al veel verder zijn. Maar omdat de massa het genie van enkelingen niet bij kon houden, is dat helaas niet zo….
Er zijn wel steeds meer wetenschappers die het mechanische mensbeeld achter zich laten, maar nog altijd een minderheid. Neem nou dat 2012 verhaal van die Duitser, raar dat de media daar zo op ingesprongen zijn. Het was niet nieuw en het was heel slecht onderbouwd. Maar… we stellen de rampen nog even uit… En blijkbaar toch vanuit een reflex reageert de media daar heel opgelucht op. De wetenschappers die ‘anders’ bezig zijn, krijgen minder aandacht. Misschien is hun boodschap wat minder sensationeel? Het is maar net waar je zelf je aandacht aan geeft, aan sensatie of aan degelijk en deugdelijk onderzoek. Of je je nieuwsgierigheid snel bevredigd wilt zien, of dat je aan het denken gezet wilt worden.
Denken is waarschijnlijk ook niet het juiste antwoord. Het gaat meer om het kontakt maken met kennis en dat gaat niet door het denken, hoe paradoxaal dat wellicht ook klinkt. Om kontakt te maken met werkelijke kennis moet je denken stil zijn. Je denken is daarbij alleen maar een stoorzender, die de lijn vertroebelt. Je emoties en gevoelens, dat kunnen zowel stoorzenders als juist goede begeleiders zijn bij het kontakt met Kennis. Je intuïtie, als die werkelijk vrij is van emoties etc., lijkt me je belangrijkste gereedschap op weg naar Kennis.
Zijn we nu bezig met een spirituele evolutie of met een spirituele revolutie? Het is mij niet duidelijk: gaan we verder dan ooit of gaan we terug naar heel oude tijden met onze spirituele ontwikkeling, met ons inzicht in de waarheid achter al onze illusies? Dat is voor mij nog een open vraag…
Ja, er zijn tegenwoordig veel kinderen waarvan erkend wordt dat ze spiritueel gevoeliger zijn. Dat komt waarschijnlijk omdat er nu zoveel aandacht is voor ‘speciaal zijn’ van kinderen en waren die kinderen er vroeger net zo goed.
Katinka,
De waarheid van iedereen zit van binnen.Waarom denk je dat er een innerlijke God in je lichaam zit.
Groetjes Armand Vanbiervliet
Ik denk dat iedereen op individueel nivo naar persoonlijke vrijheid streeft, hoe minder men slaaf is van zijn of haar lot, hoe meer spirituele vrijheid men kan ervaren, en hoe collectiever ons streven wordt hoe sneller de evolutie zich aandient.
Armand: ik weet dat er wijsheid in mijn lichaam zit, maar dat is alleen maar wijsheid mbt mijn eigen leven. Universele wijsheid komt van de geest. En die geest is IN mij. Niet ‘in’ mijn lichaam.
Ja, spitituele evolutie is helaas onzin.
Wat nu heet spiritualiteit is een vlucht uit de aardse of de eigen ellende, of men maakt daarin een carriere en waant zich een spiritueel leider, waarbij de waarheid helemaal uit het zicht verdwijnt.
Het heeft er met de mensheid als geheel nog nooit zo slecht voorgestaan, en de kans dat 2012 als einde waar is, is toch wel heel groot.
Hoe je erbijkomt dat aan het einde van een kalender er natuurlijk een nieuwe komt, is mij een raadsel. Ooit is de mensheid ontstaan, en als er een begin is, is er ook een eind. Niet dat zoiets voor ons nou te vatten is, natuurlijk verwachten we dat alles doorgaat, maar ieder einde van een aardse cyclus is gekenmerkt door het ontzettend plotselinge ervan.
En zegt de bijbel niet over de apocalyptische tijd: men is ziende blind en horende doof? Dat is nu aan de hand. Murw, apatisch, doodgekakeld in de hype: iedereen heeft zijn eigen waarheid, vluchtend en spiritualiteit of wetenschap (2 kanten van de illusie), gaan we ziende blind en horende doof het einde tegemoet. Triest!!!
Rita heeft een punt, al heeft ze het niet helemaal in de gaten: denken is emotie. De basisemotie is: hoe overleef ik, of hoe overleeft de mensheid. Als je oplet zul je zien hoe alles daarnaartoe wordt vertaald, hoe je alles vertaald naar jouw welzijn of die van de mens.
Die emoties zorgen ervoor dat we de waarheid niet (kunnen) zien.
Want de waarheid, hoe het allemaal ten diepste in elkaar zit, heeft hoe je het ook wendt of keert, niks met ons overleven te maken.
We zijn maar een fractie in de tijd in de evolutie, in het bestaan van het Universum.
Nee Merel, hoe zou ik dat ook in de gaten kunnen hebben? Dat kun jij toch alleen maar. Bedankt voor het verduidelijken van mijn punt!
Alleen heeft ons overlevingsinstinct weer weinig te maken met ons denken. Was dat maar zo, dan waren we wel meer voor ‘rede vatbaar’
Het is zoals Rafie zegt: “hoe collectiever ons streven wordt hoe sneller de evolutie zich aandient.” Het is dus zaak dát collectief te doen ontstaan en niet het ‘doemdenk’collectief van Merel..
Katinka,
Je moet heel goed bedenken dat ALLES gevoelens zijn.Heel het universum zweeft erop.Positief of negatief.Gevoelens kunnen nooit voor jezelf liegen.Daarom zit je met een innerlijke God.Zowel in je manas(denkvermogen) of je bewustzijn.Hoe kunnen ze anders je karma bepalen.
Groetjes Armand Vanbiervliet
Katinka,
Over WIJSHEID en EVOLUTIE
Wie was er eerst de kip of het ei.Ik heb mijn zaad geschoten in het ei om het te bevruchten en er dagen op gezeten om het uit te broeden,omdat ik in het begin nog geen pluimen had.EVOLUTIE.We weten toch dat de kip BLIJFT pikken en lopen in zijn eigen vuiligheid
Ik zou zelfs zeggen dat de mens toch een kip is en ook zal BLIJVEN.
Sorry ,ik ben een beetje boos.Ik moet hier een oplossing zoeken vergeet dat niet.
Groetjes Armand Vanbiervliet
Haha Rita, sorry, ik was je ego vergeten. Sorry sorry ik vermaak mezelf.
Hoezo heeft ons denken niets met overlevingsdrift te maken? Nee, dat je dat hier in het decadente westen niet meer kunt zien kan ik me voorstellen. Maar was jij niet degene die aan zelftherapie deed omdat je daar beter van werd? Is niet alles wat wij denken gericht op oplossingen vinden voor de problemen van onszelf of anderen?
We denken in goed en slecht. Mijn doemdenkscenario heeft helemaal niets uit te staan met wat wij graag zouden willen, overleven, en wat dan als goed word gelabeld.
Its too late, dat kan ik zelfs zien. In 1900 waren er 1,6 miljard mensen op de wereld, nu 6,7. En je kunt nog zoveel meer zien, als je niet emotioneel denkerig alleen ziet wat je wil zien.
We zijn een mensenplaag geworden, net als de dinosaurus indertijd, en wat we kunnen doen is tenminste nog samen proberen te snappen hoe het allemaal zo geworden is. Want dit is wel de tijd waarin alles aan het licht komt.
Maar dan moeten we wel uit ons zelfgemaakte coconnetje komen.
Rafie heeft een grappige link bedacht tussen individueel en collectief. Helaas zijn we wel de slaaf van ons lot, en is die ultieme vrijheid nabij: de evolutie naar een aarde zonder mensen.
Armand, je bent boos, en je heb gelijk. En je heb gelijk dat je alleen via wat je voelt nog iets van jezelf kunt tegenkomen, dat alles zo leugenachtig is als het maar zijn kan. Maar verder snap ik zelden wat je zegt.
Katinka,
NU ZAL JE KENNIS KRIJGEN VAN MIJN WIJSHEID.
In de bijbel is er maar één die verwezen wordt met goddelijke wijsheid.Die koning Salomon.Het oordeel van die twee vrouwen die beweren dat het hun pasgeboren kind is.De koning geeft het weg aan de vrouw die het weggeeft.Omdat zij het toch in leven laat.Maar het kan de valse moeder zijn.Die in paniek het weggeeft om dat ze dood van dat kind niet op haar geweten wil hebben.En het niet zegt om de straf.NU MIJN WIISHIED.De moeders moet ik niet een zien of horen.Ik zorg zelf voor dat kind en de moeders mogen zoveel als ze willen naar mijn paleis komen.Ik heb de echte moeder.Zij zal blijven komen.Komen beiden evenveel.Dan zou ik in de plaats willen zijn van dat kind.Twee moeders die van me houden.Wie heeft dat in het universum.NIEMAND.
Het werdt stil in het universum de deugniet had het weer opgelost.
Groetjes Armand Vanbiervliet
Wat ben je toch lekker voorspelbaar Merel, daar kikt mijn ego op…
Overlevingsdrift kan je denken beheersen en doet dat ook bij veel mensen, maar daar kun je vrij van worden. Dat is wat bewustwording doet. Als je echter alleen bezig bent met fysieke zaken die je met je fysieke zintuigen kunt beleven.. Nee dan zul je niet los komen van je overlevingsdrift.
Ik word niet beter van zelftherapie, dat heb ik nooit beweerd. Ik leer hooguit mezelf beter kennen. Dat is echter wel de 1e vereiste om überhaupt iets van het leven te leren begrijpen. Maar och, ook dat zal niet waar zijn.
De wetenschap heeft nu al denkende machines gemaakt, ik denk dat het niet lang meer zal duren voordat de wetenschap met behulp van genetische manipulatie in staat is totaal nieuwe dieren en soorten te creeren, dat zal dan weer nieuwe mogelijkheden brengen omdat die nieuwere soorten beter zijn aangepast in het overleven in de evolutie en voor andere dingen zorg zal dragen, de mens zal misschien ooit verdwijnen maar het leven zelf zal nooit verdwijnen. Wie zegt ons dat wij vroeger hier op aarde niet als dinosauriers hebben geleefd? Het hele idee om je mens te voelen en het gericht zijn op de overleving van “de mens?”als soort is een totale illusie, een van de beste dingen die je tijdens je leven kunt hebben is gelukkig zijn, ik wil niet zeggen dat ik ongelukkig ben, maar ik ben liever een gelukkige goudvis dan een ongelukkig mens, wie eens de moeite neemt om over de mens heen te stappen en het leven in aanschouw neemt die ziet dat wij zelfs dierentuinen hebben gemaakt waar wij als mens dieren kunnen gaan bezichtigen die we anders nooit zien, een ieder kiest voor zijn of haar incarnatie duidelijk voor een bepaald leven met een bepaalde les. Wat voor wezens er in de toekomst ook zullen ontstaan, het staat vast dat er een passende ziel indaalt in zijn of haar lichaam, het is niet eens een vraag van is het goed of slecht maar meer een vorm van een noodzakelijkheid die zich steeds verder uitbreidt. Dat is mijn visie op evolutie, het is in volle gang.
Nee, dat laatste is niet waar perse. De een duikt in zichzelf (introvert) de ander gooit alles van zichzelf de wereld in (extravert), en zo leer je het leven, waar je deel van uitmaakt, kennen. Jij lijkt me meer type 2, ik ben meer type 1, maar dat terzijde.
En de vraag is dan, waarom begrijpen we zo weinig van het leven dat dat nodig is?
Maar ik ben nog steeds bezig hoe die hersenkronkels van Katinka, die ze overpeinzingen noemt, zo uiteen te rafelen dat je er iets mee kan.
Want dit is, uitgezonderd Armand, toch maar een bloedeloos redelijk geouwehoer dat je overal aantreft? Waarom ouwehoeren wij op deze manier met elkaar? Waarom hebben wij het over spirituele evolutie? En wat betekent dat anders dan het leven snappen, zoals Rita zo terecht opmerkt?
Waar we via wetenschap en religie steeds een stapje dichterbij komen? De twee kanten van de illusie van het denken.
Ik moest denken aan wat Katinka zei over passie, en kwam dit stukje van Blavatsky tegen over de Satan (de mens), die zij (B.) door Victor Hugo zo goed beschreven vond:
…dat Victor Hugo
hem [Satan] zag snikken in bovenmenselijke wanhoop
waarbij elke reuzensnik de aarde
deed schudden van pool tot pool; eerst
snikkend van teleurgestelde woede dat hij
de liefde voor goddelijke Goedheid (God)
niet uit zijn karakter kan bannen; dan
veranderend in een wanhopig gejammer
vanwege het afgesneden zijn van die goddelijke
liefde waar hij zo naar verlangt. Dit
alles is intens menselijk. Deze kloof van
wanhoop is Satans verlossing. In zijn Val
valt er een veer uit zijn witte en eens smetteloze
vleugel, die verlicht wordt door een
straal van de goddelijke uitstraling en
onmiddellijk getransformeerd wordt tot
een helder Wezen, de Engel van de Vrijheid.
Prachtig, niet?
Het geeft heel goed mijn probleem hier weer, en trouwens ook met de new-age achtige groepjes en de Rozenkruisers waar ik het ooit geprobeerd heb.
Die wanhoop is echt menselijk, en alles wat ik zie is dat men bezig is die kloof af te dichten met stoplappen om zich maar beter te voelen of, daar gaan we weer, men voelt het niet eens, zo comfortabel in Fort Europa. Hoewel ik dat moeilijk voorstelbaar vind, ook hier is het voor ieder individu moeilijk genoeg tenzij hij zich thuisvoelt in ons kinderlijke pretpark .
Het engste zijn de mensen hier, bv. theosofen, die hun gebrek aan binding met de goddelijke goedheid hebben afgedicht met het gevoel dat ze er dicht bij zijn in hun verheven gedachten. Ze zijn de godheid zelve geworden, maar owee als de demente grootmoeder om aandacht vraagt.
Maar natuurlijk zijn ook de mensen eng, en die gaan de geschiedenis bepalen, die hard huilen dat ze dat god-gevoel niet uitgebannen krijgen. Dat zijn die tycoons die zich rucksichtloos verrijken en dan de weldoener uithangen. Of, nog enger, diegenen die dat god gevoel ten koste van alles uitbannen en super-stoer het lot van wereld willen bepalen. De Nieuwe Wereld Orde.
Dat stoplap-gedoe spiritueel noemen is wel zo kolderiek, om maar niet te zeggen, op mij komt het walgelijk over, die geur van iets hogers terwijl het alleen jezelf hooghouden is.
De wereld is een verdomd lugubere plek geworden en helemaal niemand van ons gaat daar de vrijheid vinden.
In het verhaal van Blavatsky wordt Satan uiteindelijk verlost door de mens (de witte veer) die voor hem bemiddelaar is in de weg terug.
En waarom? omdat de mens vergeven wordt, hij deed het immers niet expres, hij wist niet beter. De mens is degene die de aarde naar de volgende cyclus brengt door, als enige soort, zichzelf bewust [haha] te vernietigen. Ja, die vrijheid had hij!
De mens leefde in vrijheid, los van de kosmische wetten, los van de natuur , van GOD ofwel het universum (en in toenemende mate zich erboven wanend). Dat is dan op mens-niveau gedacht.
De mensheid is de laatste schakel, als die verdwijnt, is Satan verlost. Prachtig!.
Alleen Armand zegt wat zinnigs, die snapt de verloren liefde en zegt: twee moeders die van je houden! wie heeft dat. NIEMAND!
De liefde is weg. Daarvan is niemand uitgezonderd, en daarom sublimeren we alles via het denken en bereiken we grote hoogtes in wetenschap en religie.
Grote hoogtes, ja! Al die fantastische sprookjes die men religie noemt. Die alles zo mooi beeldend beschrijven, voordat de wetenschap er weet van had.
Ok, I did my best, stap voor stap zou beter gaan, maar die kans krijg ik niet. Dus nu durf ik niet verder te gaan, al zou dat een helderder licht werpen op bovenstaande.
Ik ben nu wel genoeg voor materialist uitgemaakt, mijn vrienden weten niet wat ze horen.
Toi toi en succes ermee.
Zoals confusius al zei, voor stijgen of dalen bestaan geen vaste wetten, als men maar niets slechts doet…..
Ik lees even de reacties niet en er komt een stortvloed… 🙂
Merel: we weten nu eenmaal niet meer van je dan wat je hier schrijft – als dat beeld niet klopt, ben je misschien niet helemaal duidelijk ?
Rafie: Ik ga er persoonlijk wel vanuit dat we, als ziel, niet alleen IN dit leven leren, maar ook van leven tot leven. En dat kan best spirituele evolutie genoemd worden.
Rita: Wat mij betreft is het een vraag of er spirituele evolutie is (ik denk van wel) en een andere of die zo snel gaat als sommige mensen denken. Ik ben met je eens dat die kinderen van tegenwoordig helemaal niet zo anders zijn dan 30 jaar geleden of een eeuw geleden. De maatschappij eist meer, we zitten dichter op elkaar, en kinderen krijgen meer aandacht.
Katinka,
Sorry,Ik ben nog altijd boos.Ik weet dat het hier een geschifte bol geworden is.Maar in GODSNAAM jullie maken het zelf moeilijk.
Begin toch bij jezelf.WEES SIMPEL EN EEVOUDIG.START DAAR MEE.
Groetjes Armand Vanbiervliet(ik ben niet geschift)
Armand en Merel: ik schrijf nu eenmaal wat ik zo te zeggen heb en wat ik overdenk. Als je wilt dat er iets anders geschreven wordt, begin dan je eigen weblog.
@Katinka, Ik denk zelf ook dat je van leven tot leven leert, ik heb als kind erg vaak gedroomd dat ik dood was gegaan en dat ik daarna in een soort bibliotheek terecht kwam waar ik duizenden boeken ging bestuderen. Ja nu herinner ik me dat weer heel goed, heel vaak heb ik het gedroomd.
Ik beschouw het woord evolutie als zijnde vooruitgang, ontwikkeling.
Daarom … spirituele evolutie : Het zijn oude geschriften waarin de wijsheid staat die we vaak als leidraad nemen voor onze ‘spirituele ontwikkeling’ (whatever that may be). Toen deze geschriften (zoals de Upanishaden) tot stand kwamen, waren er klaarblijk mensen die heel wat verder waren dan wij in hun spirituele ontwikkeling. Want van hun komen die verhalen.
Nu hebben we andere leefomstandigheden, er is veel meer stress, meer druk etc. Daardoor zijn we vergeten. Dus nu moeten we … terug… naar die oude wijsheid…. Ik noem dat eerder revolutie dan evolutie.
Maar misschien is het evolutie als we die oude wijsheid kunnen integreren met alles wat er nu op aarde aanwezig is (technologie etc.). En die oude wijsheid over een groter aantal mensen verspreiden. Dat is dan wel nieuw, dus evolutie…
Ja Katinka, ik snap dat ik op jouw blog zit maar je meent dus wat te zeggen te hebben. Daaruit kan ik toch wel opmaken dat je je eigen gedachten nogal interessant vind.
In oude geestesscholen moest je geloof ik de eerste drie jaar je mond houden, anders raak je steeds verstrikt in je denken en belast je anderen met je emoties en kronkels. Chaos! Jij vraagt hier toch minstens anderen om wat orde in jouw chaos te brengen met je dwingende verhalen.
Ik zeg niet dat ik zo goed weet over te brengen wat ik bedoel, blijkbaar lukt het totaal niet. Dat is een naar gevoel. Ik zit aan muurvaste denkramen te rammelen.
Je denkt gewoon ontzettend rechtlijnig, en zoals je vast weet, is in het universum alles cyclisch en zijn de cycli aan elkaar gelijk. Alleen het grootste (het universum) en het kleinste(het atoom?) blijft bestaan, alles daartussen sterft, komt en gaat weer.
In een cyclus zit ontwikkeling (evolutie), het wordt steeds veelvormiger, zoals een boom met takken die zich steeds verder vertakken, maar de laatste twijgjes zijn wel het zwakst. Dat zijn wij!
Dus evolutie heeft niets te maken met vooruitgang, behalve dan als je het woord zuiver neemt: voor-uitgang. Het woord is zuiver gebleven, en wordt nu totaal in zijn spiegelbeeldige betekenis gebruikt. Tegen-woordig.
Als je het woord zuiver kan gebruiken, heb je de macht van het woord.
Het vooruitgangsdenken is het hoogmoedige westerse denken, en dat zit nogal muurvast. Maar het is lachwekkend om te zien hoe men een woord zegt zonder de betekenis te beseffen.
De simpelste waarheid, dat we in onze genen alle gene-raties voor ons meedragen, en dat heet in-carnatie (carne=vlees, het zit in ons vlees, kun je nagaan hoe prachtig dat verwoord is voor men iets van DNA wist!)) wordt hier als materialistisch afgedaan.
En die evolutie gaat nog verder terug dan alleen de mens (alle stadia zie je in de ontwikkeling van de foetus).
Als je je daarvan niet eens bewust bent, dan ben je ont-aard, gede-gen-ereerd. Het is niet gek, het is de vervreemding waar we allen aan onderhevig zijn, maar het is wel de oorzaak voor een vlucht in het zgn. spirituele, een bestaan buiten het lichaam, waar ook de verdraaingen in de religies aan meewerken.
Nee, Armand is niet geschift, snap je nu met bovenstaand verhaal dat alles in jezelf zit?
Merel: het is altijd vervelend niet begrepen te worden – zo voel ik me ook niet heel erg door jou begrepen, eerlijk gezegd.
Maar goed, ja zeker: alles is in onszelf. En dat is – om op een eerder onderwerp terug te komen – precies waarom sommigen zeggen dat de mens de maat der dingen is.
Het verschil is wel dat ik jou wel begrijp, alsof ik zelf niet ik-weet-niet hoeveel rondjes heb moeten maken om uiteindelijk weer bij het begin uit te komen.
Dat wil zeggen ik dacht dat ik verder ging, maar tenslotte bleek het steeds de zoveelste omweg. Via wetenschap, naar spiritualiteit uiteindelijk weer terug naar wat daarvoor was, haast wat je als kind was.
Uiteindelijk is alles jezelf omhoogwerken, hoogmoed en ijdelheid wat wij doen in deze samenleving, en diep diep in de put zitten, verstoken van deelname aan onze samenleving, is haast nog de enige manier om daaruit af te dalen en bij je normale zelf te komen.
Hoe en waarom dat is, heb ik ook lang over gedaan om te snappen en is in mijn ogen een prachtig verhaal. Dan begint alles te leven en valt op zijn plek, maar is wel een bom in je denken, en aangezien je een produkt van je denken bent, is het uiterst verwarrend.
Je zit er zelf met huid en haar in natuurlijk, wij zien alles buiten ons, zijn als het ware schizofreen.
Armand is dan ook de minst geschifte hier.
Met die maat der dingen: als alle cycli gelijk zijn, is alles in alles en kan het niet anders of wij zijn nu de maat der dingen, op ons niveau.
Met andere woorden daar is niets goeds of verhevens of bijzonders aan, en ik heb de idee dat men dat er wel mee bedoelt.
Het betekent slechts dat wij een schepsel zijn van het universum en daar volledig door worden gestuurd.
Eigenlijk heel logisch.
Het wordt alles omgedraaid: alsof wij iets moeten bereiken, een of andere vervolmaking, terwijl wij kosmisch gesproken perfekt zijn zoals wij zijn. ZOALS WIJ ZIJN! Al deze ellende is gewoon de bedoeling, dat is waar wij goed voor zijn en meer is er niet.
Al dat zoeken en denken en je best doen is niet een teken dat het steeds beter zal gaan, maar dat het zo slecht gaat. Het is een teken van uiterste vervreemding en van alles wat verloren is.
Maar omdat wij elkaar daarin bezig houden en elkaar zelfs status en macht daarbij verlenen omdat wij allemaal zoeken, vestart het totaal in een soort denken dat we vooruitgaan, dat het beter gaat.
Ondertussen groeit en groeit die zielige specialisatie van ons, het denken, waarmee we alles moeten oplossen en omdat we niet weten hoe we het wel moeten doen, leidt het alleen tot steeds meer problemen, en harder denken. Nu zitten we dus vaster in ons denken dan ooit, en is ons denken beperkter dan ooit, deze beeldcultuur is een teken dat we alleen nog in vaste beelden kunnen denken.
Die bijzondere kinderen is een teken dat het denken faalt, het is ons teveel geworden, het verwaterd en de volgende generaties krijgen eigenlijk niets meer mee. Das een gokje.
Hoe leger die denkcomputer, hoe intelligenter je bent. Denken is tenslotte linken leggen, hoe minder daarin gepreconditioneerd is, hoe beter je dat kan.
Waar ik boos over wordt is dat idee dat de mens (bijna) god is, dat IK die god-status zou kunnen bereiken. Volgens mij hebben die theosofen daar een handje van. Ik heb tenslotte bij de Rozenkruisers gezeten, dat is net zoiets dacht ik. Goede bedoelingen leiden al helemaal niet tot iets als de waarheid onderkennen.
Sorry sorry, ik kap er nu echt mee. Bedankt voor de ruimte en de tijd, maar ik ben en blijf teleurgesteld.
Wat ik jammer vind, is dat het voelen zo weinig aan bod komt hier. Voor mij is het zo dat het voelen – en dan bedoel ik subtiele energie voelen – belangrijker is dan het denken. Maar… er is wel een onlosmakelijke verbinding tussen die twee. Ze beïnvloeden elkaar wederzijds. Ten goede en ten kwade.
Ik ben zoekende, ja dat is zo… Dat heeft weinig te maken met ‘me goed willen voelen’ of ‘mijn best doen’. Zoeken is niet het alleenrecht van het denken… Mijn zoeken is dan ook eerder passief dan actief, meer voelend dan denkend. Als je dusdanig subtiel leert voelen dat je kunt voelen wat er in je chakra’s en je aura, de energetische kant van je wezen, omgaat, dan hobbelt het denken (het je realiseren wat er gebeurt) er altijd achteraan..
Waarom zou de mens niet god zijn? God is alles en in alles – dus ook in de mens. Het is zoiets als de druppel in de oceaan – of de oceaan in de druppel…
Alleen is god (het universum) onsterfelijk en de mens sterfelijk.
Dat waaruit de mens gemaakt is (forgive me, het is de materie) bestaat ook uit de kleinste deeltjes die misschien meegaan in de grote universele beweging, maar dan ben jij dood.
Of vind jij, als je de open haard aansteekt, dat het hout dat jij verbrand nog blijft bestaan?
Het universum ontstond vanuit immaterieel naar steeds materieler, dat is verrekte goed te zien aan onze samenleving, wij hebben het het verst gematerialiseerd tenslotte. Als ons denken (en voelen) komt eruit, in gebouwen, boeken, sociale structuren, noem maar op.
Alle dieren kunnen beter energie voelen dan wij, zie de vogels maar naar het zuiden vliegen in prachtige formaties. Wat wij voornamelijk nog voelen zijn emoties, het zuivere voelen van energie wordt daar behoorlijk door overschaduwd, want die emoties, het denken, zorgen er voor dat we alles schiften in wat we wel of niet kunnen, of willen, aanvaarden of zelfs maar zien.
Dat wat onwelgevallig is of niet van toepassing op onze directe situatie verdwijnt haast automatisch uit het bewustzijn, om maar niet te spreken van de enorme conditioneringen waaraan we onderhevig zijn in termen van goed en slecht.
In de evolutie naar steeds materieler zijn wij in dat proces ook een onderdeel van de materie, een schepping van de aarde, die al ver voor ons is gematerialiseerd.
Het is een proces van fusie, samenklontering, als gevolg van afkoeling na de big bang, die op een gegeven moment leidde tot het onstaan van materie. Ieder leven vertakt zich weer voor eigen overleven. Zo heeft de aarde dat gedaan door soorten te creeren, die de aarde weer helpen zich te beschermen tegen afkoeling.
Zo branden wij, als laatsten, tenslotte weer alle fossielen op uit eerdere evolutieperiodes van de aarde.
Wat mij altijd heeft verbaasd is dat wij een eigen hartslag hebben, een soort autonoom loslopend wezentje zijn, net als andere dieren natuurlijk, dat is toch ook wel heel apart. Als je dan maar genoeg bent gedegenereerd, zoals wij als laatste loot in de evolutie, en helemaal geen binding meer voelt met de kosmos of hoe we daar deel van zijn, maar geabsorbeerd zijn in een illusionair denken, dan kan je nog gaan denken dat je een soort van god bent haha. Ook heel apart.
Dankjewel Rita, of sorry, ik weet het niet, ik zou ermee kappen.
Het subtiele voelen waar ik het over heb, gaat voorbij de emoties. Dat is soms even doorbijten om daar doorheen te komen, maar het is mogelijk.
Je kunt zelfs leren om als vogels te voelen… Maar ik geef toe, dat zal voor de meeste mensen wel erg veel moeite kosten – met name in het loslaten van al je ideeën etc. Wellicht zeg ik het nu ook verkeerd en kun je het ook niet leren. Het is meer het resultaat van het loslaten, want pas dan komt er ruimte voor het subtiele.
Ik ontken niet dat ons lichaam gemaakt is van materie, maar weiger aan te nemen dat we slechts ons lichaam zijn. Wij zijn wezens die een lichaam hebben, we zijn niet dat lichaam. Hoe dat precies in elkaar zit, dat is het grote mysterie waar we allemaal achter proberen te komen op allerlei manieren: door denken, voelen, geloven etc. En iedereen zal daar uiteindelijk voor zichzelf achter moeten komen, dat ‘begrip’ kun je niet van de ene mens op de andere mens overbrengen.
Het wel of niet god zijn, dat is in feite dus een zinloze discussie. Er hangen daar zoveel dingen omheen, zoals : ‘wie of wat is god’ , ‘bestaat er meer’ etc. Allemaal vragen, waar je je eigen antwoord op zult moeten vinden… voorbij het denken…
Ik ben ooit in een opening in het denken terechtgekomen… en neem maar van mij aan, dat is met niets vergelijkbaar en heeft als resultaat dat ik een buitenstaander ben geworden.
Alles is niet zoals wij dat denken. Zonder dat denken… weet je als het ware wat je been weet, wat iedere cel in je lichaam weet, ben je dat onderdeel van de kosmische energie.
Je snapt misschien wel dat dat een en al kracht is. Energie is energie, en niet een of ander gedroom dat je een vogel bent.
Het denken is inderdaad bot en traag, maar het meeste wat wij doen is onbewust. We maken toch voortdurend gebruik van die subtiele energie! Al onze bewegingen, ons ademen, de hele werking van onszelf danken wij daar toch aan!
Poe, het christendom zit er wel diep in. Lopen de kerken leeg, maar god gaat gewoon mee de kerk uit als ik jou zo hoor.
In alle culturen is de macht en de sociale orde gevestigd op een of andere notie van het bovennatuurlijke, een hogere macht, daarmee hou je de boel rustig en geordend.
Natuurlijk is er die hogere macht, dat waaruit wij zijn voortgekomen, maar het is in toenemende mate, met het toenemen van het denken en dus het afnemen van de werkelijke binding met de natuurlijke orde, een illusie, een leugen zoals dat wordt voorgesteld.
Een persoonlijke god is niet voor niets de laatste ontwikkeling in de religie. Het wordt steeds absurder, steeds ego-achtiger, met het groeien van de menselijke ego.
Het ego groeit naarmate de vervreemding groter wordt, want het ego moet alle problemen eronder houden. En met de huidige stand van het ego wordt zelfs de universele energie als een soort persoonlijk eigendom beschouwd, het goddelijke wordt verIKt, dat wat eigenlijk helemaal niet meer wordt begrepen wordt als een soort persoonlijke trofee omhooggehouden. Bweeeeh.
Ik heb geen persoonlijke god, als je dat bedoelt. Eigenlijk heb ik het nooit over god, juist om dat idee te vermijden.
Ons onbewuste is vele malen groter dan ons bewuste, veel sneller en effectiever ook. Dat is maar goed ook, stel je voor dat je alles met je bewuste moest regelen, je ademhaling, je spijvertering, je hartslag etc.
Je zegt een buitenstaander te zijn geworden Merel, maar denk je dat jij de enige bent met een dergelijke ervaring?
Ik ben het niet eens met jouw beschouwing over ego en vervreemding. Die tendens zal zeker aanwezig zijn, dat het ego daardoor groeit. Maar dat hoef je niet willoos te laten gebeuren. Over wiens ‘huidige stand van het ego’ heb je het overigens?
Universele energie is niet mijn persoonlijke eigendom, het is andersom.
Dat laatste: juist. Jij bent een (willoos) produkt van de universele energie. De mens en al het leven is een produkt daarvan. Jij hebt een persoonlijke god, omdat je denkt dat er meer is: wezens die een lichaam hebben??? Dat hebben de religies verzonnen.
Het lichaam voelt, dat heb ik net uitgelegd met mijn ervaring (zodat je niet meer over de zintuigen en het materialistische begint) en je denken leidt je in die illusie dat er meer is, dat je meer bent. Dat je een eigen wil hebt, terwijl het denken spanningen veroorzaakt die het DNA veranderen, die van generatie op generatie worden overgedragen en zo is het DNA toenemend vervormt.
Dat leidt tot een toenemende specifiekheid van het individu en daardoor nu onze individualistische maatschappij van ieder zijn eigen waarheid.
Die spanningen, emoties, leiden tot wat jij doet. Dat is je ziel, datgene wat je drijft.
Over het ego: jij bent nog steeds jezelf aan het redden terwijl de grootste zieke egos de wereld regeren. Maar dat kan jou niets schelen.
Ik weet dat ik lang niet de enige ben met zo een soort ervaring, maar weet jij dat alle mensen hetzelfde zijn? Dat jij aan jezelf sleutelt, dat doen velen. Dat is de tijdgeest.
Dat versterkt je egootje, het is een wens van het ego omdat daaronder verwarring zit en wie weet wat allemaal nog meer.
Als je het ego los wil laten, zul je je op minder prettige dingen moeten voorbereiden. Zo n troep als het in de wereld is, zo n troep is het in jezelf. Ik snap er echt geen bal van hoor, dat het wordt voorgesteld alsof er allerlei moois is te beleven als je je ego laat vallen, alsof dan alle lelijke dingen die je jezelf niet wil bekennen niet tevoorschijn komen.
Ik weet het niet hoor, het is net of jij me wil vertellen van de bloemetjes en de bijtjes en ik weet al lang hoe dat gaat met de voortplanting.
Omdat we weten dat we sterfelijke wezens zijn zijn we allemaal opzoek naar het onsterfelijke in ons, als er maar iets was dat uiteindelijk van ons over bleef…… Het onsterfelijke? de god in ons, die we ons egoistisch toe-eigenen. Maar de verandering is het enige wat bestaat dat nooit veranderd, de veranderingen blijven veranderen, wat vroeger zwart was, is nu wit, en dan weer omgekeerd. Spirituele evolutie? Wat moet je daar mee? Het steeds trachten om inhoud aan het bestaan te geven is altijd hopeloos en eindigt in diepe ellende en zwarte wanhoop. Het enige wat je uiteindelijk nog kan vasthouden is het “nu”…het moment dat “daar” is. Uiteindelijk vallen we zelf ook uit elkaar van ellende. ik denk dat ik maar een kaarsje aan ga steken……..
Alles wat ik heb is mijn ervaring. Mijn ervaring, niet mijn denken, zegt me dat ik niet mijn lichaam ben. Natuurlijk voelt het lichaam, het is geen robot! Natuurlijk is mijn ervaring beïnvloed door mijn denken dat weer beïnvloed wordt door mijn DNA en verandert mijn DNA ook gedurende mijn leven.
Kan ik de ego’s van anderen veranderen? Nee. Wat moet ik doen tegen die zieke ego’s van wereldleiders, Merel? Verandert daar iets aan als ik me daar druk over maak?
Het is juist de troep in mezelf die mij drijft Merel, om te zoeken naar wat er onder die troep zit. Als je al je eigenschappen en kenmerken even buiten beschouwing laat – wie ben jij dan?
Rafie ik vind het knap dat je het NU kunt vasthouden, ik kan dat niet.
Of mijn bestaan meer inhoud krijgt doordat ik mezelf in alle opzichten beter leer kennen, dat is niet mijn doel. Mijn doel is om zonder weerstanden (niet zonder ego!) te leven. Ik geloof niet in een leven zonder ego. Je zult altijd je ego nodig hebben om te (over)leven als mens. Het is alleen zaak er voor te zorgen dat je ego niet de baas is.
En dat kan….
Het is nog net als vroeger:
de kerk houdt ze dom
en de baas houdt ze arm.
Alleen nu worden we door rijkdom gebonden in plaats van door armoede, en de kerk is vervangen door het spirituele.
Mijn enige doel is duidelijk maken wat er werkelijk speelt, hoe het is en waarom het is.
Dat zegt niets over wat je zou moeten doen.
De vraag is dan meer Rita, hoe kom ik aan al die kenmerken en eigenschappen die mij verhinderen te zien wie ik ben, of, laten we zeggen, die mij dwingen me af te vragen wie ik ben in plaats van dat ik gewoon leef zoals al het andere leven? in het NU dus?
Ik ben de zoveelste mens in een lange lijn, en verder… en kat is een kat en een hond is een hond en een mens is een aap, haha, een mens. Een mens is een zoogdier met een uitgegroeide hersenpan.
Hij denkt. Thats all. Dat is het hele mysterie. Meer niet.
Daar is alles uit voortgekomen.
Mijn kerklidmaatschap heb ik in het grijze verleden al opgezegd en mijn baas houdt mij niet arm, maar beloont mij naar behoren. En het werk is ook nog leuk…. kortom … ik spreek vanuit een heel vervelende situatie – eentje die je in slaap sust, toch??
Jouw doel is om iets duidelijk te maken Merel, dat probeer ik ook. Alleen kijken we op verschillende manieren en leggen we onze focus op verschillende aspecten.
Voor mij is het ook meer de vraag hoe ik afkom van datgene wat mij verhindert te zien wie ik ben, dan hoe ik er aangekomen ben. Aan het eerste kan ik werken (in zekere zin), het tweede is een gegeven.
Overigens heb ik geen antwoord gekregen op de vraag : wie ben je zonder al je identificaties?
Ja, dat sust je in slaap.
Ik probeer meer aspecten te laten zien, meerdere kanten op te kijken.
Het plaatje is groot.
Om iets te snappen moet je weten hoe het is ontstaan, in elkaar zit, of niet dan? Hoe kan je ergens van af komen als je niet weet wat het is?
Je kunt hoe dan ook jezelf niet doorgronden, omdat je dat met je denken moet doen en dat denken is deel van het probleem. Ook wat je voelt evalueer je met je denken.
Van datgene af willen komen wat jou verhindert te zien vind ik een mooi streven, eigenlijk wil je dus zien, maar mijn ervaring is wel dat wat er uiteindelijk te zien is helemaal niet fijn is.
Je denken maakt overal iets van, (voor een groot deel is dat aangeleerd, geconditioneerd denken en kakelen we zon beetje hetzelfde), dat verhindert je te zien, plus natuurlijk dat er zoveel te zien is dat je door de bomen het bos niet meer ziet en de relatie tussen dat alles niet snapt.
Het denken stuurt je in de richting van doen wat je denkt dat goed voor jou is, wat prettig voor je is, en dat maakt dat je veel over het hoofd ziet, gewoon overslaat, gewoon niet ziet. Dat hoort bij overleven natuurlijk, en dat doen wij in toenemende mate gezien de complexiteit en alle narigheid.
Daarbij komt dat het denken alles indeelt in goed en slecht, ook iets wat in de natuur niet voorkomt, een illusie is. Maar dat is ook een heel interessant onderwerp.
Je moet een heel open mind moet hebben om dingen te overwegen die misschien niet prettig voelen, of onwaarschijnlijk lijken, of je wil resultaat hebben, of anderszins maakt het emoties los.
Wie ik ben zonder al mijn identificaties? Welke identificaties? Bedoel je de rollen die je vervult, of wat andere van je denken, of wat je wil zijn? Nee, dat is inderdaad deel van een open mind, je kan je niet aan dingen op gaan hangen wil je de dingen zien zoals ze zijn.
In de loop der jaren ben ik al van heel wat dingen die mij hinderden afgekomen. Ook zonder dat ik precies wist hoe ik er aan gekomen was. Eigenlijk is het alleen maar noodzakelijk dat je je realiseert dat er iets is en wat precies dat ‘iets’ is, dat is minder van belang.
Zo heb ik ook de weg afgelegd van buitenstaander naar niet-buitenstaander. Niet omdat ik helemaal precies wist wat de oorzaak was van dat ‘buitenstaander zijn’, maar wel omdat ik dat wat het veroorzaakte kon helen in mijzelf.
Ik vind het jammer als iemand zich alleen met het negatieve kan bezighouden. Dat wat je aandacht geeft groeit, dus als angst je drijfveer is zal die angst alleen maar groter worden…
Onder dat ‘wat niet fijn is’ zit weer een volgende laag die wél ‘fijn’ is. Jouw ervaring is dat wat het is, jouw ervaring. Mijn ervaring is anders. En zo heeft ieder zijn of haar eigen ervaring. Iedere ervaring is juist. Geen enkele ervaring is meer juist dan de andere.
Evalueren doe je maar gedeeltelijk met je denken, als je tenminste je denken los kunt laten. Denken is alleen van belang als je iets met anderen wilt delen, want daar heb je over het algemeen woorden voor nodig.
Ik bedoel álle identificaties, zelfs de identificatie met het ‘mens’ zijn. Om te weten wie je echt bent, moet je zelfs die identificatie loslaten.
Nee Rita.
Ten eerste ben ik niet (meer) op die manier een buitenstaander.
Ik heb vroeger wel ontdekt waarom ik me anders voelde, in dat gevoel was ik natuurlijk niet de enige. Integendeel, die vervreemding is een groot hedendaags probleem en een grote drijfveer om te zoeken.
Maar ik ontdekte dat ik hetzelfde was als ieder ander, en dat was een kwestie van verloren (zelf)vertrouwen hervinden. Een groot ding, wat maar even mogelijk was. Toen zag ik hoe mijn denken, of emoties, van alles eronder hield, en hoe iedereen hetzelfde deed: dat zoeken, wat je kwijt bent, dat doet iedereen in het leven, zonder te weten wat je kwijt bent. Waardoor we niet kunnen leven in het nu, wat dus weer een hype is, dat je dat moet kunnen.
Wat je kwijt bent is ten diepste dat vertrouwen, die overgave aan het leven: je fijn en beroerd kunnen voelen, zonder iets weg te duwen. Het leven is vreugde en verdriet, ups en downs, geboren worden en doodgaan, voorspoed en ellende. Maar dat is nu haast verboden om te zeggen, alleen daarom ben ik nu weer een buitenstaander. Iedereen wil zich alleen fijn voelen en is zo god geworden van zijn eigen wereldje, want mens is men ook al niet meer.
Dankjewel Rita en succes ermee.
Graag gedaan Merel, jij ook alle succes.
Katinka; eigenlijk zou je ivm dit onderwerp een onderscheid moeten maken tussen het akasha (wat er in het wereldgebeuren plaatsvind) en de vooruitgang van de ziel van een ieder van ons. spirituele evolutie ivm het wereldgebeuren zal niet makkelijk gaan, er blijven altijd goede en slechte mensen en dingen die we als collectief moeten leren, anderzijds kan je als fysiek bestaande ziel ook elke keer een nieuwe cyclus ingaan en onderaan de ladder van de evolutie weer opnieuw beginnen als je ziel opnieuw in de stof indaalt. Het doet me een beetje denken aan die ene lijn uit het 2de hexagram van de itjing, die aanduid dat er niets zo ontvankelijk is als één te worden met de natuur, confusius merkt daarbij op, wat heeft de natuur nodig te denken of te zorgen…? Het enige wat er eigenlijk bestaat zijn de elementen en wij als mens zijn daar een speelbal van, want wij zijn opgebouwd uit ether,vuur,metaal,aarde en lucht(hout). Het idee van de meeste religies is een beetje dat God iets of iemand is die niet afhankelijk is van de elementen, God is niet te ontwikkelen of onderhevig aan evolutie, (tenminste voor de mens)Het gaat de mens ook niet aan zich daarmee bezig te houden, het enige wat de mens moet doen is goed voor de elementen zorgen en schade vermijden, veel meer is er voorlopig voor de mens niet mogelijk, toch heeft ons leven als individu wel degelijk zin, je helpt als het goed is het leven om je heen met zichzelf te ontwikkelen. Als laatste komt dit tot uiting in de stof en de materie en van daar uit ontwikkeld dit zich als een cyclus steeds verder door. Als mensen de elementen volledig zouden begrijpen dan zouden wij praktisch bijna machtiger zijn dan God zelf, (de mens heeft bezit genomen van de boom van de kennis) het gaat echter niet om even machtig te zijn als dat God is maar meer om de liefde voor het leven te behouden en dat laatste zal de mens echt nodig hebben om te leren. Eigenlijk kan je je afvragen of machines lief zijn? iig is de mens dat niet altijd en daarmee staat hij op de spirituele ladder nog niet echt hoog.
Mooi gezegd Rafie 🙂
Ben wat laat met mij commentaar en vragen. Bleef echter door tijdgebrek lang liggen.
Ik heb me al langer afgevraagd waarom de Theosofie zoveel belang hecht aan de zogenaamde Meesters van Wijsheid. De redenering in het artikel kan ik niet volgen, ook de redenering dat, als de wered ‘verder’ zou zijn dit dan automatisch ‘beter’ zou zijn. Mijn idee is dat de val van de mensheid uit ‘het paradijs’ zich nog steeds doorzet en dat ‘verder’ dus ‘slechter’ zou inhouden. Toekomst en verleden zijn overigens onderdelen van de grote illusie.
Maar terug naar de Meesters. Het is niet “God”, maar het zijn blijkbaar ‘goden’ of gewone mensen. Als het om gewone mensen gaat dan heb ik mijn bedenkingen. Gewone mensen leven in hun illusie, hebben daarom eigen belangen. Zijn het ‘goden’, dan heb ik nog meer bedenkingen, zeker als ze ‘Meesters’ genoemd worden en zich met allerlei benulligheden bezighouden.
Praten over arbeidersklasse etc. heeft niets met spiritualiteit van doen, vind ik. En wat de kalender van de maya’s betreft. Ik kan me daar ook niet druk over maken. wat ik echter wél gehoord of gelezen heb is dat de maya’s hun kalender niet op een bepaald ogenblijk begonnen zijn, maar een ‘nulpunt’ in de toekomst uitgekozen hebben, waaruit ze dan zijn gaan terugrekenen. Het feit dat we dus binnenkort dat ‘nulpunt’ bereiken zou dus geen toeval zijn, maar een bewuste keuze van de Maya’s.
hartelijke groeten aan iedereen!
Katinka,
Hoe kijk jij aan tegen de missie van het Indiase echtpaar Amma / Bhagavan (avatars) om Deeksha te verspreiden over de hele wereld teneinde verlichting te bespoedigen?
Deeksha is een energie-overdracht die de neurologische structuur in de hersenen verandert, waardoor verlichting bespoedigt wordt. Verlichting zou op fysiek niveau beginnen, volgens deze avatars.
Voor een Deeksha wordt nu een vrijwillige bijdrage gevraagd en voor de initiatie tot Deeksha-gever wordt 200 euro gevraagd. Voor laatstgenoemde kwalificatie moest je voorheen nog naar India. Nu kun je deze initiatie krijgen bij een hiervoor opgeleide Deeksha-gever.
Met dank voor je antwoord!
Marianne
Hoi Marianne,
Tja – verlichting bespoedigen door 200 euro uit te geven klinkt me niet echt geloofwaardig in de oren. Ik ben er van overtuigd dat echte Avatars hun werk minder geld-gericht doen.