Ik heb eerder geschreven waarom ik moeite heb met de leringen van Jiddu Krishnamurti. Misschien is de oude Zen Koan over het ontmoeten van de Boeddha wel de beste manier om uit te leggen hoe ik het zie. Ik heb Krishnamurti’s werk bestudeerd. Ik heb er veel van geleerd, maar uiteindelijk ben ik het ontgroeid. Ik begin er over omdat ik gisteren op Facebook benaderd werd juist omdat ik negatief over Krishnamurti geschreven had. Een dame stuurde me wat videos die ik eerlijk gezegd nogal oppervlakkig vond. Vandaar dat ik nu maar eens benadruk wat ik denk dat Jiddu Krishnamurti helemaal juist zag:
- Conditionering – wat we geloven, doen, denken en voelen is voor 99% gebaseerd op wat we geleerd hebben, onze biologische opbouw, de geschiedenis van de menselijke soort.
- Het loslaten van die conditionering is een belangrijk bestanddeel van het spirituele pad. Zonder het onder ogen zien van dat verleden dat in ons heden verweven zit, is er geen hoop op werkelijke spirituele groei.
- Vooral in relatie is dit een moeilijk probleem. Als iemand verandert, zal de omgeving er – onbewust – vaak alles aan doen om de verandering terug te draaien. De verwachtingen en herinneringen van de mensen om ons heen zijn een kracht waar maar weinig mensen goed tegen kunnen: en dat maakt het moeilijker om werkelijk te veranderen.
- Angst speelt een belangrijke rol in het leven van ieder van ons en dat onder ogen zien is een belangrijke stap. Dit betekent niet dat het verstandig is onnodige risico’s te nemen, maar dat het denken voorbij de emotie moet leren kijken.
- Uiteindelijk is onpersoonlijke, onvoorwaardelijke Liefde (groot woord he?) de enige bron voor werkelijke vrijheid, geluk of echte verandering.
Misschien is dit een goed moment om te noemen dat ik een pagina met Krishnamurti Boeken heb. Wie vanaf daar een boek koopt steunt mijn werk zonder extra kosten: de boeken zijn niets duurder dan anders, maar ik krijg een percentage van de winst.
Terug komend bij de Zen Koan: Ik denk niet dat het eerlijk is om op Krishnamurti af te geven als je zijn werk niet bestudeerd hebt. Het is net zoiets als disrespectvol zijn tegenover de Boeddha zonder Hem ontmoet te hebben.
Hallo,
spirituele zoeker…
Wanneer je een spirituele zoeker in jezelf bemerkt doodt hem dan. Wanneer je dat niet kunt moet je hem vertrouwen dat ie vind.
hi Katinka, ik kom uit een gezin dat ook geen respect voor – en kennis had van de leer van boedha. Mijn familie dacht dat Boedha een beeld was, en waarom zou je een beeld aanbidden? de beelden in de rk kerk waren ook al voorwerp van afkeuring bij ons thuis. Ik besef nu dat ik kom uit een vreemd achterstands-middenstandsgezin waar de indoctrinatie niet van de lucht was. Ik heb inmiddels een boedha beeld gekocht nadat ik over boedha gedroomd had en waarom zou ik een beeld aanbidden, dat doe ik niet, mijn boedha beeld is voor mij een symbool van contemplatie, van natuurlijke reinheid. De volgende keer ga ik voor de ganeesha en christus komt nog wel een keer aan de beurt. iedereen heeft zo zijn persoonlijke leraren en theorien maar iemand dood verklaren die voor miljoenen een leraar is geweest is op zn minst bedenkelijk, maar dat is precies wat we in het westen al eeuwen gewend zijn. groetjes van rafie.
Tja Raafie, Je mist geloof ik de basis van dit stuk: dat er in het Zen Boeddhisme een koan is die luidt: ‘als je de Boeddha ziet, dood hem’. Wat de betekenis is van die koan is de grote vraag – die ik hier niet bantwoord.
Het enige wat ik zeg is dat het misschien zo is dat uiteindelijk, als de leeringen van de leraar begrepen zijn, je zelf je pad moet vinden. En als dat betekent het mentale beeld van die leraar te vernietigen, dan moet dat maar.
Misschien heb ik deze koan inderdaad niet goed begrepen maar ik wilde graag iets over mijn afkomst vertellen, is misschien ook weer een beetje egocentrisch maja, ik zal nog een tijdje op die koan mediteren, bedankt.