Ik heb me tot nu toe op dit weblog voornamelijk gericht op spirituele groei. Maar als theosoof ben ik ook geïnteresseerd in wetenschap en kosmologie. Dus toen een van mijn theosofische vrienden dit artikel over een cyclisch universum in Edge met ons deelde, leek het me goed om mijn patroon te breken.
Neil Turok vat zijn theorie als volgt samen (mijn vertaling)
Burt, Paul en ik begonnen dit proces van het samenkomen van branen zorgvuldig te bestuderen. We realiseerden ons dat, als het werkte, dit idee zou impliceren dat de Big Bang niet het begin is van tijd, maar een goed beschrijfbare fysische gebeurtenis. We realiseerden ons ook andere implicaties. Bijvoorbeeld: we konden niet alleen de Big Bang verklaren, maar ook de achtergrondstraling die het universum vult, waarbinnen die twee branen bewegen. En wat verklaarde dat, vraag je je af? Daar komt het cyclische model van pas. Het cyclische model ontstond uit het idee dat elke Bang gevolgd werd door een andere, en dat dit eeuwig door kon gaan. Het hele universum zou eeuwig bestaan kunnen hebben, en er zou een serie van zulke bangs geweest zijn, helemaal terug tot in het eeuwige verleden, tot in de eeuwige toekomst.
In het interview zegt hij dat hij met Stephen Hawking heeft gewerkt. Het voornaamste probleem met het werk van Hawking is dat als je met niets begint, de uitkomst meestal niets is. Met andere woorden: het is erg moeilijk om de wiskunde werkend te krijgen die een Big Bang verklaart als een creatie uit niets. Klinkt ook wel erg Bijbels, niet? Dus deed Neil Turok in plaats daarvan wiskundig onderzoek en creëerde een kosmologie die meer gegevens mee nam. Het resultaat: tijd is niet in de Big Bang ontstaan, dus er was een ‘voor’ de Big Bang – en er is dus een eeuwige cyclus van Big Bang na Big Bang.
In ouderwetse religieuze termen komt Neil Turok terug tot een cyclisch wereldbeeld. De oude Grieken hadden een cyclisch wereldbeeld, en de Indiase filosofen ook. Blavatsky schreef ook in termen van ‘dagen en nachten van Brahman’. Zij schreef in De Geheime Leer dat de nachten en dagen van Brahman elkaar eindeloos opvolgen. Er is nooit een eerste geweest, noch een laatste.
Ik denk dat dit maar weer eens laat zien dat logica een loopje met mensen kan nemen. Het is heel makkelijk om fouten conclusies te trekken, als feiten genegeerd worden. Begin met de juiste feiten – materie (of energie) is oneindig bijvoorbeeld – en je komt tot totaal andere conclusies. Altijd leuk als Blavatsky gelijk blijkt te hebben 🙂