Toewijding, gekte, Ariadne’s Gouden Draad en de ziel

De essays die ik de afgelopen tijd geschreven heb:

3 gedachten over “Toewijding, gekte, Ariadne’s Gouden Draad en de ziel”

  1. Dag Katinka, keek na lange tijd nog even op jouw site. Ik wil nog eens reageren.
    Denken, denken, denken… Het denken hoort volledig bij dit leven, het denkt in tegenstellingen, tijd en ruimte en kan niet het “Goddelijke” denken, het is hoogst beperkt, illusie. Het kan alleen voortbouwen op het verleden en de zintuigen. Zo gaat jouw tijd voorbij totdat de dood dat denken achterhaalt. Is dat het doel?
    Toewijding, devotie en respect volgen uit eigen deemoed. Het zelf niets kunnen, wat betreft het hogere pad. Het hoogste is niets te weten en leeg te zijn, zodat er ruimte is voor het Andere, het eeuwige wezen.
    Je zegt dat Ariadne’s gouden draad de liefde is. Betekent dat dat je anderen in dit leven moet helpen? Weer alles teruggebracht tot datgene wat we elke dag zien… Weer dat beperkte, eindige, de beperking van de wereld, van de zintuigen, het platgeslagene. De vervlakking, het onechte.

    Voor je geboren was was er een tijdloos wezen, dat verbonden werd met een baby in wording. Je werd geboren en leerde met jouw zintuigen te werken. Je werd een kind, een jeugdige en volwassene. Je hebt de teugels van dit lichaam overhandigd gekregen, je mag het gebruiken, zoals je zelf wilt. Je denkt nu dat wat je van jezelf ziet in de spiegel, die vol trots links staat op jouw website, dat deze mens, waarvan je je bewust bent, dat dit het wezen is waar het om gaat, waar alles om moet draaien. Dat dit wezen een spiritueel pad moet volgen. Het gaat echter helemaal niet om dat wezen dat je je ik noemt, het gaat om dat andere wezen dat eeuwig is en dat je in diepste wezen Zelf bent. En dat oneindige wezen moet je zelf vinden in je hart. Dat kan geen goeroe je wijzen. Dat wezen is een met alles. Het is de Christus in ons, het Goddelijke.
    Om dat eeuwige wezen in ieder van ons, daar moet het respect om gaan en niet om wat een tijdelijk wezen kan bereiken. Elk tijdelijke wezen is een arme stakker, ook al is hij arts.
    Het enige ware pad gaat via de leegte, het leeg zijn van de zaken van deze wereld, het afscheid nemen, zodat dat andere wezen de zaak kan overnemen.
    Maar wel is het zo, dat karma bepaalt hoe ver elk van ons in dit leven kan komen op dit spirituele pad. We moeten ons daar geen illusies over maken.

  2. Je modereert alles nu blijkbaar!
    Dan kan ik nog wat toevoegen. Mijn reactie is een uitdaging aan jou! Verspeel je kostbare tijd niet! Maar niemand kan jou dwingen.
    En natuurlijk moeten we respect hebben voor alle arme stakkers, want we zijn het zelf ook. Maar meer respect moeten we hebben voor het Goddelijke in iedereen. Wij zijn allen een met alles wat ons omringt op dat vlak. Overwin de dood en start met een eeuwige weg, die altijd verder gaat, die jou nooit meer afgenomen wordt, die jou voert tot het onvoorstelbare, het onuitsprekelijke en redt de mensheid in die Kracht, in die Liefde.
    Sorry, ik kan het niet beter uitdrukken.

Reacties zijn gesloten.