Onderstaande zijn wat punten die ik de afgelopen maand verzameld heb tijdens een (bijna) dagelijks regime van 15 minuten mediteren, gebaseerd op diverse Boeddhistische boeken over meditatie.
- In het begin lijkt het nogal op een ‘zit stil’ oefening, want ik was voortdurend bezig om te voorkomen dat ik op zou springen om iets te doen, wat ik net bedacht had dat gebeuren moest. Na twee weken was die neiging weg, maar het blijft lastig om de kleine klusjes binnen handbereik te vermijden.
- Het is niet lineair: wegdromen is de ene keer moeilijk, de andere keer niet.
- Het is niet zo makkelijk als het klinkt om ‘je gedachten te observeren’. Wegdromen en het observeren van je gedachten komen, tot nu toe, niet tegelijk voor. Het denken wordt stil zodra ik er naar kijk, maar het is niet makkelijk om te blijven kijken.
- Een timer is essentieel, anders ben je voortdurend bezig met hoe lang je al bezig bent.
- Meditatie kan beangstigend zijn. Vreemd genoeg heeft de meditatie niet tot gevolg dat ik tijdens de meditatie spirituele ervaringen heb, maar wel dat ik opeens tussendoor, een stilte voelde vandaag. Het was zo nieuw dat ik me af vroeg wat het nou was, maar terwijl het door ging werd het steeds enger. Ik weet niet zeker wat er nou zo beangstigend aan is. Misschien is het wel de angst voor het onbekende. Gelukkig werd de stilte minder toen ik dit ging schrijven, maar op de achtergrond is een ‘bewustzijnspijn’ als dat ook maar een beetje te begrijpen is.
Op een bepaalde manier is het wel een prettig gevoel dat de meditatieve toestand die ik regelmatig had toen ik in de twintig was, na een paar weken mediteren weer terug is. Niet dat ik verwacht dat het blijft: spirituele ervaringen zijn nu eenmaal inherent onvoorspelbaar. - Meditatie kan verslavend zijn, zeker als je het een maand lang vol houdt.
Wat ze me wel verteld hebben, maar wat een nieuwe diepgang krijgt nu ik het geprobeerd heb:
Heel herkenbaar. Tot nu toe heb ik thuis geen timer gebruikt, omdat ik alleen een kookwekker heb en die tikt weer zo hard… Maar het zou wel handig zijn ja, want de ene keer denk je al een tijdje te zitten en zijn er nog geen 5 minuten om en de andere keer is er ineens zomaar bijna een half uur om. Maar of die meditatie beter was… dat was wellicht een ‘wegdroom-meditatie’..
Grappig dat je die stilte eng vindt. Ik word daar eerst heel blij van en dan geleidelijk komt er inderdaad de neiging die stilte te verbreken omdat… ik denk omdat er dan ‘iets’ te dichtbij komt. Iets dat misschien wel te groot voor mij is om te kunnen beleven..
Tja – ik heb een wat gemengde relatie met die stilte – aan de ene kant heb ik het gemist, aan de andere kant was het dus behoorlijk oncomfortabel toen het terug was.
Wat die timer betreft: zit op mijn iPad, maar zal ook op elke smartphone kunnen, denk ik. Ik heb het weken zonder gedaan – met zicht op een klok.
Ik mediteer ofwel met de timer op mijn mobieltje en dan heb je het opschrikkende alarm dat je meditatie ruw onderbreekt ofwel (bij een zee van tijd) met een chronometer (op mobieltje of een losse): na enkele keren voel je goed aan wanneer de tijd om is. 15′ vind ik te weinig; 20′ is oké.
Meditatie is beangstigend voor het Ego en dan zoekt het allerlei argumenen om ermee te stoppen. Meditatie is niettemin een eerste Stap naar de Bevrijding van het Ego, de volgende stappen volgen alsvanzelf en kunnen niet meer gestopt worden, maar er kunnen vele jaren overheen gaan. Uiteindelijk lost het ego op in de Oceaan van het Al-één, een scheidingslijn wordt dan overgestoken waarvan niets gezegd kan worden, alleen be-leeft
Persoonlijk heeft het zitten op een kussentje en staren naar een muur mij nooit kunnen bekoren. Inderdaad saai, indirect egocentrisch en een verspilling van tijd die je voor een ander beter kunt besteden. Maar dat is mijn persoonlijke mening en ik veroordeel niemand die daar wel baat bij vind.
Meditatie-oefeningen in interactie met de omgeving kunnen echter wel terdege behulpzaam zijn. Het geeft een gezonde zelfrelectie in de omgang met anderen. Het leuke is dat het direct van invloed kan zijn op je omgeving. Het uitstralen van een kalme geest heeft in de meeste gevallen namelijk een positieve uitwerking op de omgeving. Zelfs wanneer dit moment tijdelijk is.
Ik snap die verspilling van tijd niet. Het effect dat je beschrijft bij interactie, krijg je net zo goed na meditatie in je uppie.
Tja – dat is nogal een oordeel voor 15 minuten tijd per dag. Minder dan de meeste mensen voor de TV door brengen. Is dat dan ook egoïstisch?
Ik wilde met de comment-zen juist aan geven, blijkbaar niet goed gelukt, dat het bij deze post niet om oordelen gaat, maar om het delen van ervaringen.
Jou ervaring is me niet helemaal duidelijk. Ga je in een park zitten mediteren op het uitstralen van liefde, of zo?
Voor mij persoonlijk zou zo’n meditatie mentaal te druk zijn. Dan ben ik meer bezig met na te denken over hoe ik over kom, dan met meditatie.
Meditatie is geen verspilling van tijd en zeker niet egocentrisch. Je moet ergens beginnen en het is geen klop klop kaar puddinkje. Meditatie is een proces van verstilling, verinnerlijking en dat (in mijn geval) gaat over vele, vele jaren. Eindeloos. Op een gegeven moment wordt er niet meer gemediteerd maar is er meditatie. Genade. Het brengt je uiteindelijk thuis, het ultieme thuis zijn. Vindt een pad, een teacher, een guru, een methode, Vipassana, Jnana Marga, TM, Mindfulness, Zazen, Tao, Myticism, Jezus of Maria, don’t mind, maar vindt een weg naar binnen en duik diep in je eigen Hart.
Goede reis en de thuiskomst is verzekerd!
Bewustzijnspijn op de achtergrond is heel erg goed te begrijpen. Vrijwel iedereen heeft daar last van. Het is iets dat bij het leven hoort, en het is niet te hopen dat deze pijn na onze dood bij ons blijft. Het leed dat ons voortdurend omringt en waaraan niemand kan ontsnappen. Die bewustzijnspijn kan in de loop van iemands leven vreselijke vormen aannemen, zodat je zelfs medicijnen nodig hebt om je levenskwaliteit te behouden. Het heeft niet altijd zin om blind te zijn voor het kwaad dat ons tijdens het leven omringt. Vooral in het westen is eenzaamheid heel erg. Ook doet het soms pijn om het verleden achter je te laten. Meditatie is een vorm van hersenchemie (alpha golven) om je lichaam gezond mee te houden. Als je lichaam in de loop van je leven aftakelt dan wordt de meditatie ook een groot grijs gebied. Castaneda heeft het over een “gele mist”.
Wat is het doel je van een omgeving te onttrekken en de stilte op te zoeken? Doe je dit voor een ander of juist voor jezelf? Dat bedoelde ik met egocentrisch. Betekend overigens niet dat de handeling per definitie goed of slecht hoeft te zijn. Echter, de een ziet hier iets waardevols in en de ander ziet het als verspilling van tijd.
Ik zelf leer het meest in de interactie met anderen. Daar vind ik juist mijn rustmomenten en kan dieper in mezelf treden. Maar dat heeft uiteindelijk te maken met het aard van iemands wezen. Voor een ander gelden weer andere methodieken. Uiteindelijk is het niets meer dan het inprenten van ideeën, waar iemand wel of niet in geloofd. Waar de een dit en de ander weer dat bij voelt. Daarom veroordeel ik ook niet.
Ik deel Rafie’s mening dat meditatie breinactiviteit is.
Hoezo is meditatie ‘niets meer dan het inprenten van ideeën, waar iemand wel of niet in geloofd.’???
Dat is niet hoe ik naar meditatie kijk. Voor mij is het juist vrij worden van ideeën.
Tja – dit was dus precies het soort gesprek waar ik niet naar op zoek was toen ik bovenstaande schreef.
Maar goed, ik heb niet gevraagd of jullie je van theoretische gezever wilden onthouden, dus zal ik er toch maar serieus op in gaan.
Ten eerste: natuurlijk heeft meditatie een invloed op het brein. Dat geldt voor alles wat we doen.
Ten tweede: op het moment dat je stilte op zoekt, voeg je geen ideeën toe, je onderzoekt juist wat er al van binnen is. Dat leidt, als het goed is, tot zelfinzicht – wat vervolgens weer kan helpen om de relatie met anderen helder en zuiver te houden. En dat is weer goed voor iedereen in je omgeving. In zoverre dat het helpt om bij jezelf te blijven en jezelf beter te begrijpen, je emoties onder ogen te zien e.d., is het juist bijzonder helpend in relatie tot anderen – en dus niet egoïstisch.
Wat voor soort ‘gesprek’ was/ben je naar op zoek Katinka?
Mijn ervaringen met meditatie zijn ontzettend verschillend. De soort meditatie die jij hierboven beschrijft is waarschijnlijk de meest bekende of beoefende. In een groep werkt die sterker dan individueel, is mijn ervaring. Overigens mediteer ik niet zoveel.
Het mogelijke ’tussendoor’ effect dat je beschrijft, hoeft niet door de meditatie op zich te komen. Ik wijt die effecten bij mezelf eerder aan bewust bezig zijn met leven en niet slechts in de overleven-stand staan. En daar is niet persé meditatie voor nodig, wel rust – rust in doen en denken.
Ik denk ook dat het vooral om rust in doen en denken gaat, maar voor mij helpt meditatie daarbij.
Waar ik naar op zoek ben in dit gesprek? In elk geval niet dat we elkaar gaan labelen als egoïstisch, altruïstisch, goed bezig, of wat dan ook.
Katinka, misschien dat het gesprek helderder wordt als je de definitie van meditatie geeft. Ik denk dat sommige mensen niet goed weten wat meditatie feitelijk is. Een heleboel mensen zijn ermee onbekend en niet in staat om in een tijdsbestek van een paar minuten in samadhi te geraken. Veel mensen denken dat meditatie een vorm van denken is. Ten eerste zou je het verschil tussen zaadloze meditatie en andere meditaties kunnen uitleggen. En feitelijk is het met meditatie zo dat je nooit kan weten wat het teweeg brengt als je er nooit door in samadhi bent geraakt. Veel mensen in Nederland zijn veel te gestrest om te mediteren.
In mijn volgende blog bericht zal ik er dieper op in gaan.
Katinka, je schrijft op dat wanneer je zoekt naar zelfinzicht je zoekt naar datgene wat al van binnen aanwezig is. Jouw breindenken zal deze indrukken altijd als (bestaande) ideeën opslaan. Tevens zal jouw brein allerlei stofjes produceren die jouw meditatieve indrukken een bepaald gevoel geven. Daar is ook niets mis mee.
Meditatieve momenten verschillen per persoonlijke ervaring. De een zoekt de stilte op en de ander ervaart ‘de kalme geest’ juist in de hectiek binnen de interactie met anderen. Sommigen ervaren die stilte wanneer ze hun huis grondig schoonmaken. Er zijn legio wegen en methodieken om hetzelfde te bereiken.
Tot nu toe heb ik me niet gewaagd aan een reactie, want er wordt zoveel gezegd. Ik doe een gooi.
Pas toen ik door te focussen op de ademhaling tot de ontdekking kwam hoeveel gedachten me daar steeds weer vandaan haalden, werd het me duidelijk dat oefening de enige mogelijkheid was om in de ‘leegte’ tussen de twee gedachten in te geraken. Wat op zich niet het doel is voor mijn meditatie. Aandachtig te kunnen blijven bij de ademhaling of bij iets anders dat als aandachtspunt vaststaat, dat is voor mij o.a. het werk op het kussentje. Evenzo is er aandachts- analytische- en concentratiemeditatie. Mijn idee om me daarmee bezig te houden is dat ik heb geleerd hoe het mij helpt in mijn functioneren. Daardoor wordt ik me, buiten mijn kussentje om meer bewust van mijn emoties en mijn functioneren hoe ik me door allerlei omstandigheden mee laat nemen. Het herkennen daarvan heeft weer gevolgen voor mijn functioneren. Want als ik iets herken, dan pas klan ik er wel of niet voor kiezen. Het helpt me zo bijzonder en daarmee merk ik dat ik op een heel andere manier in problemen aanwezig kan blijven en in rust kan handelen.
Egocentrisch lijkt het me niet te zijn. Hoe kan ik iets voor een ander betekenen als ik mezelf nauwelijks ken? Door mezelf te leren zien en nergens voor af te sluiten, al mij emoties boven tafel krijgt, mijn onbewuste meer bewust maak, komt er steeds meer begrip voor anderen en hun functioneren. Voel ik me niet zo snel aangevallen en is er meer rust in de tent.
Niet dat ik alles onder de knie heb hoor. Het is een altijd doorgaand proces want ik ben geen twee minuten in dezelfde situatie en gemoedstoestand. 😉
Ook ik ervaar stilte vaak op een andere manier
Soms als een zalig gevoel en ook soms als een benauwt gevoel
Maar ik ontdekte dat dit zou kunnen voortkomen
Door je gemoedstoestand op dit moment
Want op dagen waar ik mij goed voel dan ervaar ik stilte ook op een veel zaliger manier
Dan wanneer ik mij minder goed voel
Maar ik leerde ook om niet weg te vluchten uit deze roes
Want wanneer men er open voor staan al is het soms een benauwd gevoel
Het schenkt toch nog rust